Ήταν στην Τετάρτη δημοτικού όταν μου πήραν μια μηχανή προβολής Nilus Red 8mm μαζί με μικρά φιλμάκια της Pathe. Πολλά από αυτά τα έχω ακόμα. Όταν μου κοβόταν το σελιλόιντ το κολλούσα με την λακ της μητέρας μου. Φυσικά δεν κολλούσε ποτέ. Μάζευα φίλους κι έκανα προβολές στο δωμάτιό μου. Μηχανή λήψης είχα μια παλιά Bell & Howell.Το σινέ Παρί, το Ερέχθειο και το Θησείο ήταν οι κινηματογράφοι που πήγαινα μαθητής. Το 1977 γράφτηκα στην σχολή κινηματογράφου κρυφά. Τα δίδακτρα να γραφτώ τα πλήρωσα με χρήματα που έβγαλα δουλεύοντας στον Γ. Γεράρδο στο Πλαίσιο. Είχα την τύχη από το δεύτερο έτος να βρω σχετική εργασία ως ηχολήπτης σε ντοκυμαντέρ. Το γραφείο που τα παρήγαγε ήταν στην οδό Άγρας πίσω από το καλλιμάρμαρο και το είχαν οι Ζερβουλάκος και Σερντάρης παλιοί σκηνοθέτες. Κάθισα μαζί τους ένα χρόνο. Εκεί γνώρισα τον Ν. Κούνδουρο. Το 1980 ο φίλος μου Π. Κιρλίδης με σύστησε σε ένα ένα γραφείο που έκανε εμπορικές ταινίες να εργαστώ σαν βοηθός σκηνοθέτης. Έτσι άρχισα την πορεία μου ως βοηθός συνεργαζόμενος με πολλούς σκηνοθέτες. Μέχρι το 1985 είχα δουλέψει σε 40 και πλέον ταινίες. Την εποχή της βιντεοκασέτας έκανα την πρώτη μου σκηνοθεσία. Γύρισα καμμιά δεκαπενταριά. Το 1987 έκανα το πρώτο μου ντοκυμαντέρ με τίτλο "Τα καφενεία". Έκτοτε δεν σταμάτησα να σκηνοθετώ στην τηλεόραση μέχρι το 2010.
Από το 2001 μέχρι το 2005 δίδασκα σε σχολές δραματικές και κινηματογραφικές. Το υλικό που βλέπετε είναι από εκείνα τα χρόνια. Με αυτό το υλικό προσπαθούσα να μορφώσω του σπουδαστές μου.
Πολλές από τις τηλεοπτικές μου εργασίες θα τις βρείτε στο κανάλι μου στο YouTube. Μεταφέρεσθε αυτόματα στο FaceBook και Youtube επιλέγοντας τα ανάλογα εικονίδια που υπάρχουν στο υποσέλιδο.
