Τόμας Βίντερμπεργκ (1972-)

Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1969) είναι ένας Δανός σκηνοθέτης ταινιών ο οποίος, μαζί με τον Lars von Trier , συν-ίδρυσε το κίνημα Dogme 95 στη δημιουργία ταινιών, το οποίο θέσπισε κανόνες για την απλούστευση της παραγωγής ταινιών. Είναι πιο γνωστός για τις ταινίες The Celebration (1998), Submarino (2010), The Hunt (2012), Far from the Madding Crowd (2015) και Another Round (2020).

Ο Vinterberg γεννήθηκε στο Frederiksberg της Δανίας. Το 1993 αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας με τον τελευταίο γύρο ( Sidste Omgang ), η οποία κέρδισε την κριτική επιτροπή και τα βραβεία παραγωγών στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Σχολών του Μονάχου και το πρώτο βραβείο στο Τελ Αβίβ . Εκείνη τη χρονιά ο Vinterberg έκανε το πρώτο του τηλεοπτικό δράμα για το DR TV και τη μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας του The Boy Who Walked Backwards , παραγωγή του Birgitte Hald στο Nimbus Film .
Αυτή η ταινία έχει κερδίσει βραβεία και διακρίσεις σε όλο τον κόσμο, όπως το Nordic Panorama στην Ισλανδία, το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στο Clermont-Ferrand και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο .
Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν οι The Biggest Heroes ( De Største Helte ), μια ταινία του δρόμου που έλαβε αναγνώριση στην πατρίδα του, τη Δανία .
Το 1995, ο Vinterberg δημιούργησε το κίνημα Dogme 95 με τους Lars von Trier , Kristian Levring και Søren Kragh-Jacobsen .
Μετά από αυτό το δόγμα το 1998, συνέλαβε, έγραψε και σκηνοθέτησε (και είχε επίσης μικρό ρόλο στην) των πρώτων ταινιών Dogme, The Celebration ( Festen ). Σύμφωνα με τους κανόνες του μανιφέστου Dogme, δεν πήρε κατευθυντήρια πίστωση. Ωστόσο, αυτός και η ταινία κέρδισαν πολλές υποψηφιότητες και βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Κριτών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1998 .
Το 2003 σκηνοθέτησε την ιστορία της αγάπης για την αποκαλυπτική επιστημονική φαντασία Είναι Όλα για την Αγάπη , μια ταινία που έγραψε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε για μια περίοδο πέντε ετών. Αυτή η ταινία ήταν εξ ολοκλήρου στα Αγγλικά και περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τους Joaquin Phoenix , Claire Danes και Sean Penn . Η ταινία δεν τα πήγε καλά, καθώς οι κριτικοί και το κοινό το βρήκαν ιδιοσυγκρασιακό και κάπως ακατανόητο.
Η επόμενη ταινία του, η αγγλική γλώσσα Dear Wendy (2005), σεναριογραφία από τον Lars von Trier , έφτασε επίσης, ακόμα και στην πατρίδα του στη Δανία όπου πούλησε μόνο 14.521 εισιτήρια. [2] Ωστόσο, κέρδισε το Silver George για τον Καλύτερο Σκηνοθέτη στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας . Στη συνέχεια, ο Vinterberg προσπάθησε να ξαναγράψει τις ρίζες του με μια μικρότερη παραγωγή της Δανέζικης γλώσσας, En mand kommer hjem (2007), η οποία επίσης πέταξε, πουλώντας μόνο 31.232 εισιτήρια.
Την 1η Αυγούστου 2008. σκηνοθέτησε το μουσικό βίντεο για το " The Day That Never Comes ", το πρώτο single του άλμπουμ των Metallica Death Magnetic .
Η ταινία του 2010 Submarino προτάθηκε για τη Χρυσή Αρκούδα στο 60ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου .
Το 2012, η ταινία του The Hunt διαγωνίστηκε για το Palme d'Or στο Φεστιβάλ των Καννών του 2012 και προτάθηκε για το βραβείο Καλύτερης Ταινίας Ξένων Γλωσσών στα 86α Όσκαρα .
Το 2015, σκηνοθέτησε το Far from the Madding Crowd , μια προσαρμογή του φημισμένου μυθιστορήματος Thomas Hardy , με πρωταγωνιστές τους Carey Mulligan , Matthias Schoenaerts , Michael Sheen και Tom Sturridge .
Ο Vinterberg επανενώθηκε με τον Matthias Schoenaerts [8] [9] στο Kursk , [10] μια ταινία για την καταστροφή του υποβρυχίου Kursk που συνέβη το 2000.
Το 2019, η Vinterberg έχασε την κόρη του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ενώ ταξίδευε στο σπίτι από το Βέλγιο με τη μητέρα της. Ως εκ τούτου, αφιέρωσε έναν άλλο γύρο (Druk) σε αυτήν, ενώ γυρίστηκε μεγάλο μέρος της ταινίας στο σχολείο της με τους συμμαθητές της.
Αυτή τη στιγμή αναπτύσσει την πρώτη του προσπάθεια για σκηνοθεσία για τηλεόραση με μια αρχική σειρά έξι επεισοδίων που ονομάζεται Families Like Ours, η οποία εξερευνά μια μελλοντική Δανία όταν η χώρα εκκενώνεται σταδιακά λόγω της αύξησης της στάθμης της θάλασσας .

Τον Απρίλιο του 2016, η γαλλική κυβέρνηση διόρισε τον Vinterberg έναν Chevalier (Ιππότης) του Ordre des Arts et des Lettres .

Πηγή: Thomas Vinterberg - Wikipedia 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Thomas Vinterberg - IMDb 

Τόμας Βίντερμπεργκ: «Το οινόπνευμα ανοίγει την πόρτα στην έμπνευση και στο ανεξέλεγκτο»

Ο Δανός σκηνοθέτης Τόμας Βίντερμπεργκ ανέβηκε σε δημοσιότητα παράλληλα με τον συμπατριώτη του Λαρς φον Τρίερ, όταν μαζί άρχισαν το βραχυπρόθεσμο αλλά ριζοσπαστικό κίνημα Dogme 95 Manifesto, αναζητώντας έναν αγνό τρόπο κινηματογράφησης που θα αψηφούσε τους συμβατικούς κανόνες, ενώ θα έδινε αποκλειστική προτεραιότητα στην αλήθεια του περιεχομένου.

Η ταινία του Βίντερμπεργκ «Οικογενειακή γιορτή» (1998) σηματοδότησε την αρχή μιας καριέρας διεθνούς, με χαρακτηριστικά μια μοναδική γραφή και μια ψυχολογική οξυδέρκεια που φάνηκαν και στις επόμενες ταινίες του όπως στις πιο πρόσφατες «Μακριά από το πλήθος» (2015) και «Το κυνήγι» (2012).
Η τελευταία του ταινία, «Αnother Round», είναι αφιερωμένη στην κόρη του Ιντα Μαρία Βίντερμπεργκ, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα λίγο αφότου άρχισαν τα γυρίσματα. Πρόκειται για ακόμα μια εξόρμηση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, που εξετάζει τα καλά και τα κακά της μέθης. Η ταινία έχει ήδη προβληθεί σε μεγάλα φεστιβάλ (Τορόντο, Λονδίνου BFI, Λιόν, κ.ά.), αποσπώντας θετικές κριτικές.

• Είναι δύσκολο για έναν ηθοποιό να παίξει έναν μεθυσμένο άνθρωπο;

Ναι, πολύ, γι’ αυτό και οι μόνες πρόβες που κάναμε ήταν σε σχέση με τη συμπεριφορά των μεθυσμένων σε διάφορους βαθμούς. Καταλάβαμε το εξής: Μέχρι 0,8 (βαθμούς αλκοόλ στο αίμα) θέλεις να κρύψεις αυτό που θέλεις να πεις. Αν, δηλαδή, είσαι ερωτευμένος υποκρίνεσαι το αντίθετο, αν είσαι μεθυσμένος κάνεις πως είσαι νηφάλιος… Μετά από αυτό το σημείο όμως, τα πράγματα αλλάζουν και η δυσκολία έγκειται στο να μη δείχνει ο ηθοποιός πως προσποιείται.

• Θα λέγατε ότι το ποτό είναι μέρος της δανέζικης κουλτούρας;

Οπωσδήποτε η ταινία έχει να κάνει με αυτήν την παράξενη χώρα μας που μερικοί αποκαλούν το πιο ευτυχισμένο έθνος του κόσμου… αλλά που ταυτόχρονα έχει μια τάση προς την ξέφρενη τρέλα και χρήση οινοπνεύματος!

• Ποια είναι η δική σας σχέση με το αλκοόλ;

Υπάρχουν τρεις φάσεις. Στην πρώτη πίνεις αλκοόλ για να βρεις έναν καλύτερο εαυτό. Στη δεύτερη πίνεις γιατί αλλιώς θα είσαι κακοδιάθετος. Στην τρίτη φάση πίνεις για να απαλύνεις τον πόνο και τα προβλήματά σου. Προσπαθώ να μένω στην πρώτη φάση… Δεν πίνω πολύ. Εχω παιδιά, καριέρα…

• Η ταινία σας είναι διαφορετική από άλλες που καταπιάνονται με τα προβλήματα του εθισμού. Εσείς μιλάτε για την εσωτερική ώθηση του ανθρώπου να ξεπεράσει την τετριμμένη πραγματικότητα. Συμφωνείτε;

Σωστά. Η ταινία μιλάει για ανθρώπους που έχουν παγιδευτεί μέσα σε μια πεζή καθημερινότητα. Η επανάληψη μπορεί να είναι ωραίο πράγμα γιατί φέρνει ρυθμό στη ζωή, αλλά μπορεί επίσης να σου θυμίζει τον θάνατο. Το οινόπνευμα ανοίγει την πόρτα σε έναν χώρο έμπνευσης και έλλειψης ελέγχου, όπου σμίγουν μια αίσθηση ρίσκου και οικειότητας μεταξύ των φίλων. Το τέλος μιας τέτοιας ιστορίας είναι φυσικά δύσκολο γιατί δεν έχω τη συνταγή της ζωής. Εκθέτω τα ερωτήματα αλλά επιμένω στο να μην τα απαντάω. Ετσι, το τέλος γίνεται κάτι σαν ένα είδος εξύψωσης και κάθαρσης μαζί.

• Η ταινία μάς θυμίζει επίσης τα πειράματα της δεκαετίας του ‘60 με παραισθησιογόνες ουσίες με σκοπό τη διεύρυνση της συνείδησης…Μεγάλωσα σε ένα κοινόβιο ανάμεσα σε διανοούμενους χίπις γυμνιστές και μέσα σε πολλές μαζώξεις. Οταν εμφανίστηκα στον πλανήτη, το 1969, ήδη πειραματίζονταν με παραισθησιογόνες ουσίες, άρα κάπου θα βρίσκεται αυτή η τάση στις φλέβες μου… Η γυναίκα μου, που είναι πιο έξυπνη από μένα, λέει ότι το έργο είναι για το μη ελέγξιμο μέρος της ψυχοσύνθεσής μας. Ζούμε σε έναν κόσμο μετρημένο – ας πούμε όταν γράφετε ένα άρθρο ξέρετε πόσες λέξεις πρέπει να πληκτρολογήσετε, το κινητό μετράει τα βήματά σας, κάνετε σχέδια για το μέλλον των παιδιών σας… Οταν όμως φέρνετε το μπουκάλι στα χείλη, ανοίγετε την πόρτα στο μη ελέγξιμο στοιχείο, όπως τον έρωτα και τη δημιουργία. Θέλαμε όμως να πούμε ολόκληρη την ιστορία, όχι μόνο την υπέρβαση του μεθυσμένου αλλά και την καταστροφή και τον θάνατο που μπορεί να προκαλέσει ο αλκοολισμός σε οικογένειες.

• Η ταινία παρουσιάζει τη σχέση τεσσάρων ανδρών. Αντικατοπτρίζει τις δικές σας σχέσεις με τους φίλους σας;

Οι τέσσερις αυτοί ηθοποιοί είναι κοντινοί μου φίλοι, και αυτός είναι ο μόνος λόγος που συνέχισα τα γυρίσματα στην κατάσταση που βρισκόμουν… Η 19χρονη κόρη μου σκοτώθηκε στον δρόμο ενόσω γυρίζαμε την ταινία. Αλλά αν η ταινία εκφράζει αγάπη, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι που την έκαναν ήταν δικοί της και δικοί μου.Οι σχέσεις μου με άνδρες φίλους είναι πολύ σημαντικές στη ζωή μου. Για μένα η ταινία είναι για τέσσερις άνδρες που νιώθουν μοναξιά αφού τους λείπει ο δεσμός με τους συντρόφους τους. Μου αρέσει άλλωστε να συνεργάζομαι με φίλους, γιατί η φιλία σημαίνει αφοσίωση στο έργο και το ότι μπορώ να τους σπρώξω όσο παίρνει. Η ερμηνεία του Μαντς είναι γυμνή, ευάλωτη και καταπληκτική. Και νομίζω ότι έχει να κάνει και με τη σχέση μας. Δόθηκε απόλυτα.

• Μιλήστε για τον Μαντς Μίκελσεν λίγο ακόμα. Πώς τoν καθοδηγείτε, τι απαιτείτε από αυτόν όταν δουλεύετε μαζί;

Εγραψα το σενάριο με τον Μαντς κατά νου. Συμφωνούσαμε και διαφωνούσαμε σε πολλά πράγματα. Επειτα τα δοκιμάζαμε σε πρόβες και ξαναγύριζα στο γράψιμο, μέχρι που και οι δυο νιώθαμε ότι έχουμε έναν χαρακτήρα που μας νοιάζει, που θέλουμε να υπερασπιστούμε, με τον οποίο ο Μαντς μπορούσε να νιώθει άνετα. Πραγματοποιείται δηλαδή πολλή προεργασία μέχρι να υπάρξει μια σταθερή βάση πάνω στην οποία μπορούμε να αρχίσουμε την παραγωγή της ταινίας. Στο σημείο αυτό, ο Μαντς μπορεί να αφεθεί ελεύθερος. Είναι κάπως όπως όταν ετοιμάζεις έναν λόγο: Οσο πιο πολύ τον δουλεύεις, τόσο μπορείς να αφεθείς στον αυτοσχεδιασμό. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον τόσο καλά που, στο γύρισμα, όταν θέλω κάποια λεπτομέρεια λίγο διαφορετική, του λέω δυο λέξεις και το έχει πιάσει αμέσως! Είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί του γιατί είναι σαν να χειρίζεσαι ένα τέλεια κουρδισμένο όργανο. Αλλά το κομμάτι του Μαντς στην ορχήστρα παίζεται μέσα στη σιωπή των ματιών και της σκέψης του.

• Δεν σας ξέρουμε μόνο ως έναν επιτυχημένο σκηνοθέτη αλλά και ως ιδρυτή –μαζί με τον Λαρς φον Τρίερ– του Dogme 95. Επηρεάζουν οι σκηνοθετικές αρχές του κινήματος ακόμα τη δουλειά σας;

Το Dogme αναπτύχτηκε σαν ένα είδος διαμαρτυρίας κατά της μετριότητας του κινηματογράφου και ήταν μια απόπειρα δημιουργίας «γυμνών» ταινιών. Οταν όμως το 1998 στις Κάνες, η γύμνια μετατράπηκε σε μόδα και το στοιχείο του ρίσκου εξαφανίστηκε, το Dogme έγινε κάτι σαν συνταγή επιτυχίας σε κινηματογραφικά φεστιβάλ. Για μένα τότε έπαψε όλο το εγχείρημα, αν και από το 1995 όλοι μας απέτρεπαν και μας συμβούλευαν να μην καταστρέψουμε τις καριέρες μας μ’ αυτό. Αλλά από τότε, και μάλιστα πριν από το 1995, ψάχνω για το ίδιο πράγμα – την αίσθηση της αγνότητας και της ειλικρίνειας.

 Τόμας Βίντερμπεργκ: «Το οινόπνευμα ανοίγει την πόρτα στην έμπνευση και στο ανεξέλεγκτο» | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr) 

Ida Vinterburg - Thomas Vinterberg - Helene Reingaard Neumann

Thomas-Vinterberg-Matthias-Schoenaerts