Χάμιλτον Γκάι (1922-2016)

Ο Μέρβιν Ίαν Γκάι Χάμιλτον ("Mervyn Ian Guy Hamilton", 16 Σεπτεμβρίου 1922 - 20 Απριλίου 2016) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Σκηνοθέτησε 22 ταινίες από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του 1980, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ταινιών James Bond.

Ο Χάμιλτον γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Σεπτεμβρίου 1922, γιος του Φρέντερικ Γουίλιαμ Γκάι Χάμιλτον (1895-1988), ακόλουθου Τύπου στη βρετανική πρεσβεία στο Παρίσι και λοχαγού στο Βασιλικό Σύνταγμα του Λάνκαστερ του ίδιου του βασιλιά, και της Winifred Grace Culling (1895-1970), κόρης του William Archibald Culling Fremantle, της Ιεραποστολικής Εταιρείας της Εκκλησίας στην Ινδία.  Η μητέρα του ήταν δισέγγονη του χριστιανού αγωνιστή Sir Culling Eardley, 3ου βαρονέτου, και του πολιτικού Thomas Fremantle, 1ου βαρόνου Cottesloe. Οι γονείς του χώρισαν το 1923 και ο Χάμιλτον πήγε σχολείο στην Αγγλία.
Η πρώτη του επαφή με την κινηματογραφική βιομηχανία ήρθε το 1938, όταν ήταν ένα αγόρι clapperboard στα Victorine Studios στη Νίκαια. Με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, ο Χάμιλτον δραπέτευσε από τη Γαλλία με το MV Saltersgate, ένα ανθρακωρυχείο με προορισμό τη γαλλική Βόρεια Αφρική. Ένας από τους άλλους 500 πρόσφυγες ήταν ο W. Somerset Maugham.
Έχοντας ταξιδέψει από το Οράν στο Γιβραλτάρ πριν φτάσει στο Λονδίνο, εργάστηκε στην κινηματογραφική βιβλιοθήκη της Paramount News πριν ενταχθεί στο Βασιλικό Ναυτικό. Υπηρέτησε στον 15ο Στολίσκο Τορπιλοβόλων 718, μια μονάδα που μετέφερε πράκτορες στη Γαλλία και κατέρριψε Βρετανούς πιλότους πίσω στην Αγγλία.
Κατά τη διάρκεια αυτής της υπηρεσίας, έμεινε πίσω για ένα μήνα στην κατεχόμενη Βρετάνη. Αργότερα του απονεμήθηκε ο Σταυρός Διακεκριμένης Υπηρεσίας.

 Μετά τον πόλεμο, ο Χάμιλτον ήθελε να ασχοληθεί με την παραγωγή ταινιών και κατάφερε να βρει δουλειά σε μια δεύτερη μονάδα στο Dartmoor σε μια ταινία του Trevor Heid. Στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο με τον Αλεξάντερ Κόρντα ως τρίτος βοηθός σκηνοθέτη. Τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε σε πρώτο βοηθό σκηνοθέτη.
Ο Χάμιλτον είπε αργότερα: «Βρήκα ότι η συνεργασία με κακούς σκηνοθέτες ήταν απείρως πιο χρήσιμη επειδή τους έβλεπες να μπαίνουν σε μπελάδες τρεις φορές την ημέρα και να κάνουν λακκούβες και να λένε, ξέρεις, δεν θα το κάνω αυτό, δεν θέλω να πέσω σε αυτή την παγίδα».
Εργάστηκε στις ταινίες They Made Me a Fugitive (1947), Mine Own Executioner (1947), Anna Karenina (1948) και The Fallen Idol (1949) σε σκηνοθεσία Carol Reed. «Ήμουν αφοσιωμένος στην Κάρολ», είπε αργότερα ο Χάμιλτον. «Έκανε τη ζωή μου εύκολη γιατί τον ακολουθούσα σαν μικρό σκυλί ενώ μάθαινα το επάγγελμά μου. Αν του έκανες μια ερώτηση, πάντα θα απαντούσε... Η Κάρολ Ριντ ήταν η μεγαλύτερη επιρροή σε μένα και σε ό,τι έκανα».
Ο Χάμιλτον βοήθησε στην Britannia Mews (1949), μια ταινία της 20th Century Fox που γυρίστηκε στην Αγγλία, σε σκηνοθεσία Jean Negulesco. επανενώθηκε με τον Ριντ στο The Third Man (1949), στο οποίο ο Χάμιλτον διπλασίασε για τον Όρσον Γουέλς σε μερικές βολές. The Angel with the Trumpet (1950), State Secret (1950) για τον Sidney Gilliat. Outcast of the Islands (1951) για τον Ριντ. The African Queen (1951) για τον Τζον Χιούστον. και Home at Seven (1952) για τον Ralph Richardson. 

Ο Ριντ πρότεινε στον Χάμιλτον ότι αν ήθελε να σκηνοθετήσει θα έπρεπε να αρνηθεί να υπογράψει ξανά με τον Κόρντα, εκτός αν έδινε στον Χάμιλτον την ευκαιρία να σκηνοθετήσει. Δούλεψε και ο Korda ανέθεσε στον Hamilton τη σκηνοθεσία της B-movie The Ringer (1952).
Η δεύτερη ταινία του Χάμιλτον ως σκηνοθέτη ήταν το The Intruder (1953) που ασχολείται με τους στρατιώτες που επιστρέφουν στην πολιτική ζωή, σε παραγωγή του Ivan Foxwell. Ακολούθησε μια προσαρμογή του An Inspector Calls (1954).
Η τέταρτη ταινία του Χάμιλτον ήταν η ιστορία αιχμαλώτου πολέμου The Colditz Story (1955), την οποία έγραψε επίσης μαζί με τον παραγωγό Foxwell. Ήταν η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις της δεκαετίας. Δοκίμασε επίσης ένα μιούζικαλ με τους Max Bygraves, Charley Moon (1956) και μια ταινία περιπέτειας που έγραψε μαζί με τον Foxwell, Manuela (1957).
Ο Χάμιλτον είχε την πρώτη του εμπειρία με ταινίες μεγαλύτερου προϋπολογισμού προς το τέλος της δεκαετίας, όταν αντικατέστησε τον απολυμένο Αλεξάντερ Μάκεντρικ στα γυρίσματα της ταινίας The Devil's Disciple (1959) με τους Κερκ Ντάγκλας και Μπαρτ Λάνκαστερ.
Μετά το A Touch of Larceny (1960), το οποίο έγραψε μαζί με τον παραγωγό Foxwell, ο Hamilton βρέθηκε και πάλι να δουλεύει με πολεμικό θέμα στην ιταλική πολεμική κωμωδία παραγωγής Dino De Laurentiis The Best of Enemies (1961). Αυτή ήταν η πρώτη ταινία που έδειξε την ικανότητα του Χάμιλτον με περίπλοκες σκηνές δράσης.
Απέρριψε μια πρόταση να σκηνοθετήσει το Dr. No (1962), την πρώτη ταινία του James Bond. Η επόμενη κυκλοφορία του, και κάπως έξω από την αναπτυσσόμενη εποχή του, ήταν το The Party's Over, το οποίο, αν και γυρίστηκε το 1963, δεν κυκλοφόρησε μέχρι το 1965. Η ταινία λογοκρίθηκε έντονα και, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο Χάμιλτον ζήτησε να αφαιρεθεί το όνομά του όταν τελικά κυκλοφόρησε η ταινία. Σκηνοθέτησε το Man in the Middle (1964) με τον Robert Mitchum.

Ο Χάμιλτον ακολούθησε με την πρώτη του ταινία Τζέιμς Μποντ, Goldfinger (1964). Αργότερα σκέφτηκε ότι ήταν σε θέση να συγχωνεύσει με επιτυχία το μείγμα δράσης, περιπέτειας, σεξουαλικών υπονοούμενων και μαύρου χιούμορ της σειράς.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Χάμιλτον σκηνοθέτησε δύο ακόμη ταινίες για τον παραγωγό του Μποντ Χάρι Σάλτσμαν: Κηδεία στο Βερολίνο (1966, με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν) και το πολεμικό έπος Μάχη της Βρετανίας (1969).

Επέστρεψε στο franchise ταινιών Μποντ με τα εξαρτώμενα από κυνηγητό και gadget Diamonds Are Forever (1971), Live and Let Die (1973) και The Man with the Golden Gun (1974). Ισχυρίστηκε σε μια πολύ μεταγενέστερη συνέντευξη ότι είχε δώσει εντολή στον Ρότζερ Μουρ να μην μιμηθεί την ερμηνεία του Σον Κόνερι στον Τζέιμς Μποντ και είπε ότι ο μόνος Μποντ που μετάνιωσε που έκανε ήταν το Golden Gun. Ο Χάμιλτον κλήθηκε αργότερα να σκηνοθετήσει το For Your Eyes Only (1981), αλλά αρνήθηκε επειδή οι United Artists δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τον μισθό του.
Ο Χάμιλτον επιλέχθηκε αρχικά για να σκηνοθετήσει το Superman: The Movie (1978), αλλά λόγω της ιδιότητάς του ως φορολογικός εξόριστος, του επιτράπηκε να βρίσκεται στην Αγγλία μόνο για τριάντα ημέρες το χρόνο, όπου η παραγωγή είχε μεταφερθεί την τελευταία στιγμή στα Pinewood Studios. Η θέση του σκηνοθέτη πέρασε στη συνέχεια στον Richard Donner, αλλά ο Hamilton επέμεινε να πληρωθεί πλήρως.
Τα μόνα κινηματογραφικά έργα του Χάμιλτον στο τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1970 ήταν το εμπορικά αποτυχημένο Force 10 από το Navarone (1978) και η κακή προσαρμογή του μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι The Mirror Crack'd (1980).
Μια άλλη προσαρμογή της Christie ακολούθησε το 1982, με το Evil Under the Sun που έλαβε ευνοϊκότερη υποδοχή από το The Mirror Crack'd.
Ο Χάμιλτον σκηνοθέτησε μόνο δύο ακόμη ταινίες στη δεκαετία του 1980 (Remo Williams: The Adventure Begins το 1985 και Try This One for Size του 1989) πριν συνταξιοδοτηθεί.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 τον προσέγγισαν για να σκηνοθετήσει το Batman (1989), αλλά αρνήθηκε. Σε συνέντευξή του το 2003, είπε ότι οι σύγχρονες ταινίες Μποντ βασίζονταν υπερβολικά στα ειδικά εφέ και όχι τόσο στα θεαματικά και ριψοκίνδυνα ακροβατικά των ταινιών Μποντ της εποχής του.
«Ξέρω ότι έχω κάνει κάποιες κακές φωτογραφίες, αλλά όταν έκανα μια ταινία, ήξερα ότι έπρεπε να κάνω το καλύτερο που μπορούσα με το υλικό με το οποίο δούλευα», είπε. «Μερικές φορές ευχόμουν να είχα έναν πιο συνεργάσιμο ή καλύτερο συγγραφέα, αλλά αυτό είναι το ίδιο για όλους».
Ο Χάμιλτον πέθανε σε ηλικία 93 ετών στις 20 Απριλίου 2016.

 Ο Χάμιλτον παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα με τη Ναόμι Τσανς το 1953, και στη συνέχεια με την ηθοποιό Κερίμα το 1964, πολλά χρόνια αφότου συναντήθηκαν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Outcast of the Islands.  Έζησαν σε μια βίλα στο Andratx στο μεσογειακό νησί της Μαγιόρκα από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 μέχρι το θάνατό του. 

Πηγή: Γκάι Χάμιλτον - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Δεύτερο συνεργείο-Βοηθός Σκηνοθέτης

Συγγραφέας-Σεναριογράφος

Πηγή: Guy Hamilton - Credits (text only) - IMDb 

Ο Χάμιλτον (κέντρο, με ελαφρύ κοστούμι), με τον Σον Κόνερι στα γυρίσματα της ταινίας Diamonds Are Forever στο Άμστερνταμ, 1971

Guy Hamilton with Honor Blackman on the set of Goldfinger in 1964