Ρόμπσον Μαρκ (1913-1978)

Ο Μαρκ Ρόμπσον ("Mark Robson", 4 Δεκεμβρίου 1913 - 20 Ιουνίου 1978) ήταν Καναδοαμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός και μοντέρ. Ο Ρόμπσον ξεκίνησε την 45χρονη καριέρα του στο Χόλιγουντ ως μοντέρ. Αργότερα άρχισε να εργάζεται ως σκηνοθέτης και παραγωγός. Σκηνοθέτησε 34 ταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των Champion (1949), Bright Victory (1951), The Bridges at Toko-Ri (1954), Peyton Place (1957), The Inn of the Sixth Happiness (1958), Von Ryan's Express (1965), Valley of the Dolls (1967) και Earthquake (1974).
Ο Ρόμπσον ήταν δύο φορές υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας - για το Peyton Place και το The Inn of the Sixth Happiness - καθώς και τέσσερις υποψηφιότητες για το Βραβείο Directors Guild of America για Εξαιρετική Σκηνοθεσία σε Ταινίες Μεγάλου Μήκους. Δύο από τις ταινίες του ήταν υποψήφιες για τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών. Το 1960, έλαβε ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame για τη συμβολή του στην κινηματογραφική βιομηχανία. 

Γεννημένος στο Μόντρεαλ, φοίτησε στο Roslyn Elementary School και στο Westmount High School στο Μόντρεαλ.  Αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Pacific Coast.  Στη συνέχεια, ο Robson βρήκε δουλειά στο τμήμα prop στα στούντιο της 20th Century Fox. Τελικά πήγε να εργαστεί στην RKO Pictures όπου άρχισε να εκπαιδεύεται ως μοντέρ. 

Το 1940, εργάστηκε ως βοηθός του Ρόμπερτ Γουάιζ στο μοντάζ του Πολίτη Κέιν, το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Όρσον Γουέλς. Αυτός και ο Γουάιζ επιμελήθηκαν επίσης την επόμενη ταινία του Γουέλς, The Magnificent Ambersons (1942), και έκαναν δραστικές περικοπές στο τέλος της ταινίας, με τις οποίες ο Γουέλς διαφώνησε.
Ο Robson προήχθη σε συντάκτη για το The Falcon's Brother (1942), μια εικόνα RKO B. Στη συνέχεια επιμελήθηκε το Journey into Fear (1943), που έγινε από την εταιρεία του Orson Welles. Το μοντάζ έγινε και πάλι χωρίς τη συμμετοχή του Welles. 

Τόσο ο Robson όσο και ο Wise επωφελήθηκαν από τον παραγωγό και σεναριογράφο Val Lewton, ο οποίος επέβλεπε μια σειρά ταινιών τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού στο RKO που έκτοτε έχουν γίνει θρυλικές. Το πρώτο ήταν το Cat People (1942), σε σκηνοθεσία Jacques Tourneur. Ο Robson μοντάρει τις επόμενες δύο ταινίες του Lewton, και οι δύο σκηνοθετημένες από τον Tourneur, I Walked with a Zombie (1943) και The Leopard Man (1943).

Ο Lewton ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με το έργο του Robson που τον προήγαγε σε σκηνοθέτη για το The Seventh Victim (1943). Το αποτέλεσμα άρεσε στον Lewton, οπότε ο Robson σκηνοθέτησε το The Ghost Ship (1943). Ο Lewton έδωσε επίσης στον Robert Wise την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, στο The Curse of the Cat People (1944).
Ο Lewton ήθελε να κάνει ταινίες μη τρόμου και η RKO του επέτρεψε να κάνει το Youth Runs Wild (1944), μια ιστορία νεανικής παραβατικότητας. Ο Ρόμπσον σκηνοθέτησε, αλλά η ταινία δεν ήταν εμπορική επιτυχία. Πιο δημοφιλές ήταν το Isle of the Dead (1945) με πρωταγωνιστή τον Boris Karloff. Ο Lewton, ο Karloff και ο Robson επανενώθηκαν στο Bedlam (1946), το οποίο έχασε χρήματα στο box office και αποδείχθηκε η τελευταία ταινία τρόμου που παρήγαγε ο Lewton. 

Η επιτυχία του Ρόμπσον στην RKO τον οδήγησε να εργαστεί σε μεγάλα κινηματογραφικά πρότζεκτ και το 1949 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Directors Guild of America Award for Outstanding Directorial Achievement in Motion Pictures για τη δουλειά του στο φιλμ νουάρ Champion, σε παραγωγή του Στάνλεϊ Κρέιμερ. Ο Ρόμπσον σκηνοθέτησε μια άλλη ταινία για τον Κρέιμερ, το Home of the Brave (1949), μία από τις πρώτες ταινίες που ασχολήθηκαν με το ζήτημα του ρατσισμού.
Στη συνέχεια, ο Ρόμπσον σκηνοθέτησε το Roughshod (1949), ένα γουέστερν, για την RKO, και το My Foolish Heart (επίσης 1949), ένα μελόδραμα για τον παραγωγό Sam Goldwyn. Στη συνέχεια, η Goldwyn χρησιμοποίησε τον Robson για το Edge of Doom (1950) και το I Want You (1951). Ο Robson αργότερα αποκάλεσε την περίοδο Goldwyn «μία από τις χειρότερες περιόδους της καριέρας μου».
Στη Universal ο Robson έκανε το Bright Victory (1951).
Ο Robson έφερε για λίγο τον Val Lewton και τον Robert Wise σε μια συνεργασία για κινηματογραφική και τηλεοπτική παραγωγή, μόνο για να εγκαταλείψει τον άρρωστο Lewton χωρίς εξήγηση λίγους μήνες αργότερα. Οι Robson και Wise παρήγαγαν το Return to Paradise (1953), με πρωταγωνιστή τον Gary Cooper. Για την Warwick Films, ο Robson σκηνοθέτησε τον Alan Ladd στο Hell Below Zero (1954). Έκανε μια κωμωδία στο Columbia, Phffft (1954), στη συνέχεια είχε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του με το The Bridges at Toko-Ri (1954). Αυτή η ταινία του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα DGA. Η Warwick Films τον χρησιμοποίησε ξανά για το A Prize of Gold (1955). Πήγε στην MGM για να κάνει το Trial (1955). Η ταινία πυγμαχίας του, The Harder They Fall (1956), βασίστηκε σε ένα μυθιστόρημα του Budd Schulberg.
Το The Little Hut (1957), για την MGM, ήταν μια τεράστια επιτυχία. Ακόμα μεγαλύτερο ήταν το Peyton Place (1957), για την 20th Century Fox. Ο Ρόμπσον ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Ήταν ξανά υποψήφιος τον επόμενο χρόνο για τη σκηνοθεσία της Ίνγκριντ Μπέργκμαν στο The Inn of the Sixth Happiness.  Για αυτές τις ταινίες, έλαβε επίσης την τρίτη και τέταρτη υποψηφιότητά του για το Directors Guild of America.

Ο Ρόμπσον παρήγαγε και σκηνοθέτησε το From the Terrace (1960) με πρωταγωνιστή τον Πολ Νιούμαν. Παρήγαγε το The Inspector (1962) και το Nine Hours to Rama (1963), το τελευταίο από τα οποία σκηνοθέτησε επίσης. Μετά την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας, ο Ρόμπσον έφυγε από το Fox μετά από μια πενταετή συνεργασία.
Ο Ρόμπσον και ο Νιούμαν επανενώθηκαν στο The Prize (1963) για την MGM. Ήταν μια επιτυχία, όπως και το Von Ryan's Express (1965), με πρωταγωνιστή τον Frank Sinatra, πίσω στο Fox.
Ο Ρόμπσον παρήγαγε και σκηνοθέτησε το Lost Command (1966), μια ιστορία της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, και σκηνοθέτησε την Κοιλάδα των Κούκλων του 1967, μια ταινία που αποδοκιμάστηκε από τους κριτικούς, αλλά σημείωσε επιτυχία στο box office.
Ο Robson έκανε μια σειρά ταινιών που ήταν εμπορικά απογοητευτικές: Daddy's Gone A-Hunting (1969), Happy Birthday, Wanda June (1971) και Limbo (1972). Το 1974, σκηνοθέτησε το Earthquake, την ταινία που εισήγαγε το "Sensurround".
Ο Robson ήταν παντρεμένος με τη Sarah Naomi Riskind από το 1936 μέχρι το θάνατό του στις 20 Ιουνίου 1978, από καρδιακή προσβολή στο Λονδίνο μετά την ολοκλήρωση του Avalanche Express. Η ταινία κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Το ζευγάρι είχε τρία παιδιά.
Ο Ρόμπσον ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Mount Sinai Memorial Park στο Λος Άντζελες.
Για τη συμβολή του στην κινηματογραφική βιομηχανία, έχει ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame στο 1722 Vine Street. 

Πηγή: Mark Robson (σκηνοθέτης) - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Ηθοποιός

Σεναριογράφος-Συγγραφέας

Παραγωγός

Πηγή: Mark Robson - Credits (text only) - IMDb