Μελ Μπρουκς (1926-)

Μελ Μπρουκς (γεννημένος Μέλβιν Τζέιμς Καμίνσκι; [1] 28 Ιουνίου, 1926) είναι αμερικανικός ηθοποιός, κωμικός, κινηματογραφιστής και συνθέτης. Με μια καριέρα που εκτείνεται πάνω από επτά δεκαετίες, είναι γνωστός ως δημιουργός ευρέων φαρσοκωμωδιών και παρωδιών που θεωρούνται ευρέως ως από τις καλύτερες κωμωδίες ταινιών που έχουν γυριστεί ποτέ.  Ο Μπρουκς ξεκίνησε την καριέρα του ως κωμικός και συγγραφέας για την εκπομπή ποικιλίας του Sid Caesar Your Show of Shows (1950-1954) μαζί με τους Γούντι Άλεν, Νιλ Σάιμον και Λάρι Γκέλμπαρτ.  Μαζί με Carl Reiner,δημιούργησε τον κωμικό χαρακτήρα Ο παλαιός άνθρωπος του 2000. Έγραψε, με buck Henry, η επιτυχημένη τηλεοπτική κωμική σειρά Get Smart, η οποία έτρεξε από το 1965 ως το 1970.
Στη μέση ηλικία, ο Μπρουκς έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1970, με πολλές από τις ταινίες του να είναι μεταξύ των 10 κορυφαίων κερδοφόρων ταινιών της χρονιάς που κυκλοφόρησαν. Οι πιο γνωστές ταινίες του περιλαμβάνουν τους Παραγωγούς (1967), Τις Δώδεκα Καρέκλες (1970), τις Φλεγόμενες Σέλες (1974), τον Νεαρό Φρανκενστάιν (1974), τη Σιωπηλή Ταινία (1976), το Υψηλό Άγχος (1977), την Ιστορία του Κόσμου, το Μέρος Ι (1981), τις Διαστημικές Σφαίρες (1987) και τον Ρομπέν των Δασών: Άνδρες με Καλσόν (1993). Μια μουσική προσαρμογή της πρώτης ταινίας του, Οι παραγωγοί, έτρεξε Broadway από το 2001 ως το 2007 και ξαναφτιάχτηκε σε μια μουσική ταινία το 2005.
Το 2001, έχοντας κερδίσει στο παρελθόν ένα Emmy, ένα Grammy και ένα Όσκαρ, εντάχθηκε σε μια μικρή λίστα νικητών του EGOT με τις νίκες του στο Βραβείο Tony για τους Παραγωγούς. Έλαβε το 2009 το Βραβείο Kennedy Center, αστέρι του Hollywood Walk of Fame το 2010, το 41ο Βραβείο Επιτεύγματος Ζωής AFI τον Ιούνιο του 2013, υποτροφία του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου τον Μάρτιο του 2015, Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών τον Σεπτέμβριο του 2016 και Υποτροφία BAFTA τον Φεβρουάριο του 2017. Τρεις από τις ταινίες του κατατάχθηκαν στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 100 κορυφαίες κωμωδίες των τελευταίων 100 ετών (1900-2000),οι οποίες κατατάχθηκαν στις 15 κορυφαίες της λίστας: Οι Φλεγόμενες Σέλες στο νούμερο 6, Οι Παραγωγοί στο νούμερο 11 και ο Νεαρός Φρανκενστάιν στο νούμερο 13.
Ο Μπρουκς ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Anne Bancroft από το 1964 μέχρι το θάνατό της το 2005. Ο γιος τους Max Brooks είναι ηθοποιός και συγγραφέας, γνωστός για το μυθιστόρημά του Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ: Μια προφορική ιστορία του πολέμου ζόμπι (2006).
Το 2021 ο Μπρουκς δημοσίευσε απομνημονεύματα με τίτλο Όλα για μένα!. 

Ο Μπρουκς γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1926 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης,από την Κέιτ(Νι Μπρούκμαν) και τον Μαξ Καμίνσκι, και μεγάλωσε στο Γουίλιαμσμπεργκ. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν Εβραίοι από το Γκντανσκ της Πολωνίας. Η οικογένεια της μητέρας του ήταν Εβραίοι από το Κίεβο,στο Χλωμό του Οικισμού της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Ουκρανία).  Είχε τρία μεγαλύτερα αδέλφια: Irving, Λένι, και Μπέρνι. Ο πατέρας του Μπρουκς πέθανε από τη νεφρική νόσο σε 34 όταν Brooks ήταν 2 ετών.  Έχει πει για το θάνατο του πατέρα του, «Υπάρχει μια οργή εκεί. Μπορεί να είμαι θυμωμένος με τον Θεό, ή με τον κόσμο, γι' αυτό. Και είμαι σίγουρος ότι πολλές από τις κωμωδία μου βασίζονται στο θυμό και την εχθρότητα. Μεγαλώνοντας στο Γουίλιαμσμπεργκ, έμαθα να το ντύνω στην κωμωδία για να γλιτώσω από προβλήματα – όπως μια γροθιά στο πρόσωπο."
Ο Μπρουκς ήταν ένα μικρό, άρρωστο αγόρι που συχνά εκφοβιζόταν και τον πείραζε ο συμμαθητής του λόγω του μεγέθους του. Μεγάλωσε στη στέγαση κατοικιών. Σε ηλικία 9 ετών, ο Μπρουκς πήγε σε μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ με τον θείο του Τζο – έναν οδηγό ταξί που οδήγησε τους θυρωρούς του Μπρόντγουεϊ πίσω στο Μπρούκλιν δωρεάν και του δόθηκαν τα εισιτήρια με ευγνωμοσύνη – και είδε το Anything Goes με τον Γουίλιαμ Γκάξτον,την Έθελ Μέρμαν και τον Βίκτορ Μουρ στο Θέατρο Άλβιν. Μετά την παράσταση, είπε στον θείο του ότι δεν επρόκειτο να εργαστεί στην περιοχή ενδυμάτων όπως όλοι οι άλλοι, αλλά πήγαινε απολύτως στη σόου μπίζνες.
Όταν ο Μπρουκς ήταν 14, κέρδισε δουλειά ως ρακούν. Ο Μπρουκς διασκέδασε τους καλεσμένους του με τις τρελές γελοιότητες του. Σε μια συνέντευξη στο Playboy ο Μπρουκς εξήγησε ότι μια μέρα στεκόταν στην άκρη μιας σανίδας καταδύσεων φορώντας ένα μεγάλο πανωφόρι και δύο βαλίτσες γεμάτες πέτρες που στη συνέχεια ανακοίνωσαν: «Η δουλειά είναι τρομερή! Δεν μπορώ να συνεχίσω!" πριν πηδήξει, πλήρως ντυμένος στην πισίνα. [8] Διδάχτηκε από Buddy Rich (ο οποίος είχε επίσης μεγαλώσει σε Williamsburg) πώς να παίξει τα τύμπανα και άρχισε να κερδίζει τα χρήματα ως μουσικός όταν ήταν 14. Κατά τη διάρκεια του χρόνου Brooks ως ντράμερ του δόθηκε η πρώτη ευκαιρία του ως κωμικός στην ηλικία 16 μετά από έναν άρρωστο MC. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, άλλαξε νόμιμα το όνομά του σε Mel Brooks, επηρεασμένος από το πατρικό όνομα της μητέρας του Brookman, μετά από να συγχέεται με τον τρομπετίστα Max Kaminsky.
Ο Μπρουκς αποφοίτησε από το Λύκειο της Ανατολικής Περιφέρειας. `Σπούδασε επίσης ψυχολογία στο κολλέγιο του Μπρούκλιν για ένα έτος.

Ο Μπρουκς στρατολογήθηκε στο στρατό των ΗΝΩΜΈΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ το 1944.  Μετά από να σημειώσει ιδιαίτερα στη γενική δοκιμή ταξινόμησης στρατού-μια δοκιμή IQ Στάνφορντ-Binet-τύπος - στάλη στο επίλεκτο εξειδικευμένο πρόγραμμα κατάρτισης στρατού στο στρατιωτικό ίδρυμα της Βιρτζίνια για να διδαχθεί τις δεξιότητες όπως η στρατιωτική εφαρμοσμένη μηχανική, οι ξένες γλώσσες, ή η ιατρική. Οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού οδήγησαν το στρατό να διαλύσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα έτσι ο Μπρουκς επέστρεψε στη βασική εκπαίδευση στο Φορτ Σιλ της Οκλαχόμα,τον Μάιο του 1944.
Ο Μπρουκς υπηρέτησε ως δεκανέας στο 1104ο Τάγμα Μάχης Μηχανικών, 78η Μεραρχία Πεζικού, αφοπλίζοντας νάρκες ξηράς καθώς οι Σύμμαχοι προχώρησαν στη ναζιστική Γερμανία.  Συμμετείχε στη μάχη των Αρδενών.  Με το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, ο Brooks έλαβε μέρος στην οργάνωση των παρουσιάσεων για τους συλληφθέντες Γερμανούς και τις αμερικανικές δυνάμεις.

Μετά από τον πόλεμο, η μητέρα του τον είχε εξασφαλίσει μια θέση εργασίας ως υπάλληλος στο ναυπηγείο ναυτικού του Μπρούκλιν, αλλά ο Brooks «μπήκε σε ένα ταξί και διέταξε τον οδηγό για να τον πάρει στο Catskills», όπου άρχισε να εργάζεται στα διάφορα θέρετρα ζωνών Borscht και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης στα βουνά Catskill ως ντράμερ και πιανίστας. Μετά από ένα κανονικό κόμικ σε ένα από τα νυχτερινά κέντρα ήταν πολύ άρρωστο για να εκτελέσει ένα βράδυ, ο Μπρουκς άρχισε να εργάζεται ως stand-up comic, λέγοντας αστεία και κάνοντας εντυπώσεις σταρ του σινεμά. Άρχισε επίσης να παίζει σε καλοκαιρινές εμφανίσεις στην Red Bank  του Νιου Τζέρσεϊ και έκανε κάποια ραδιοφωνική δουλειά.  Εργάστηκε τελικά το δρόμο του μέχρι την κωμικά επιθετική εργασία tummler (κύριος διασκεδαστής) στο Grossinger,ένα από τα διασημότερα θέρετρα ζωνών Borscht. Ο Brooks βρήκε περισσότερη ικανοποιητική εργασία πίσω από τα παρασκήνια, που γίνεται ένας συγγραφέας κωμωδίας για την τηλεόραση. Το 1949, ο φίλος του Sid Caesar προσέλαβε Brooks για να γράψει τα αστεία για DuMont/NBC σειρά Ο ναύαρχος Broadway Revue, που τον πληρώνει $50 εβδομαδιαία.

Το 1950, ο Καίσαρας δημιούργησε την επαναστατική σειρά κωμωδίας ποικιλίας Your Show of Shows και προσέλαβε τον Μπρουκς ως συγγραφέα μαζί με τον Καρλ Ράινερ, τον Νιλ Σάιμον, τον Ντάνι Σάιμονκαι τον επικεφαλής συγγραφέα Μελ Τόλκιν. Το συγγραφικό προσωπικό αποδείχθηκε ευρέως επιρροή.  Ο Ράινερ, ως δημιουργός του The Dick Van Dyke Show,  βάσισε τον χαρακτήρα του Μόρι Άμστερνταμ Μπάντι Σορέλ στο Μπρουκς. Ομοίως, η ταινία Το αγαπημένο έτος μου (1982) βασίζεται χαλαρά στις εμπειρίες Brooks ως συγγραφέας στην επίδειξη συμπεριλαμβανομένης μιας συνάντησης με τον ηθοποιό Errol Flynn. Το παιχνίδι Γέλιο του Neil Simon στον 23$ο όροφο (1993) είναι επίσης χαλαρά βασισμένο στην παραγωγή της επίδειξης, και ο χαρακτήρας Ira Stone βασίζεται σε Brooks. Η επίδειξη των παρουσιάσεών σας τελείωσε το 1954 όταν η ερμηνεύτρια Imogene Coca έφυγε για να φιλοξενήσει τη δική της επίδειξη. Ο Καίσαρας δημιούργησε έπειτα την ώρα του Καίσαρα με τους περισσότερους από το ίδιο γύψο και τους συγγραφείς (συμπεριλαμβανομένου Brooks και προσθέτοντας Woody Allen και Larry Gelbart). Η Ώρα του Καίσαρα διήρκεσε από το 1954 έως το 1957.

 Ο Μπρουκς και ο συν-συγγραφέας Ράινερ είχαν γίνει στενοί φίλοι και άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν περιστασιακά κωμωδίες όταν δεν δούλευαν. Ο Ράινερ έπαιξε τον στρέιτ συνεντευξιαστή και έστησε τον Μπρουκς ως οτιδήποτε, από Θιβετιανό μοναχό μέχρι αστροναύτη. Όπως εξήγησε ο Ράινερ: «Το βράδυ πηγαίναμε σε ένα πάρτι και διάλεγα έναν χαρακτήρα για να παίξει. Ποτέ δεν του είπα τι θα ήταν."  Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, η πρόταση Reiner αφορούσε έναν 2000-year-old άνδρα που είχε δει τη σταύρωση Ιησού Χριστού (ο οποίος «ήρθε στο κατάστημα αλλά δεν αγόρασε ποτέ τίποτα»), είχε παντρευτεί αρκετές εκατοντάδες φορές και είχε «πάνω από σαράντα δύο χιλιάδες παιδιά, και κανένας δεν έρχεται να με επισκεφτεί». Στην αρχή ο Μπρουκς και ο Ράινερ εκτελούσε μόνο τη ρουτίνα για φίλους, αλλά, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, απέκτησε φήμη στη Νέα Υόρκη. Ο Κένεθ Τάιναν είδε το κωμικό δίδυμο να παίζει σε ένα πάρτι το 1959 και έγραψε ότι ο Μπρουκς «ήταν ο πιο πρωτότυπος κωμικός αυτοσχεδιαστής που είχα δει ποτέ».
Το 1960, ο Μπρουκς μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Χόλιγουντ. Αυτός και ο Ράινερ άρχισαν να ερμηνεύουν την παράσταση "2000 Year Old Man" στο The Steve Allen Show. Οι ερμηνείες τους οδήγησαν στην κυκλοφορία του άλμπουμ κωμωδίας 2000 Years με τους Carl Reiner και Mel Brooks που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα το 1961. Επέκτειναν τελικά τη ρουτίνα τους με δύο ακόμα λευκώματα το 1961 και το 1962, μια αναβίωση το 1973, ένα ειδικό κινούμενο tv του 1975, και ένα λεύκωμα επανένωσης το 1998. Σε κάποιο σημείο, όταν ο Μπρουκς είχε οικονομικούς αγώνες και αγώνες καριέρας, οι πωλήσεις ρεκόρ από τον 2000 ετών ήταν η κύρια πηγή εισοδήματός του.
Ο Μπρουκς προσάρμοσε τον χαρακτήρα του 2000 Year Old Man για να δημιουργήσει τον brewmaster 2500 ετών για την μπύρα Ballantine τη δεκαετία του 1960. Σε συνέντευξη του Dick Cavett σε μια σειρά διαφημίσεων, ο Brewmaster (με γερμανική προφορά, σε αντίθεση με την γίντις προφορά του 2000 Ετών) είπε ότι ήταν μέσα στον αρχικό Δούρειο Ίππο και "θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει έξι πακέτα καθαρό αέρα".

Ο Μπρουκς συμμετείχε στη δημιουργία του μιούζικαλ All American του Μπρόντγουεϊ που έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1962. Ο Μπρουκς έγραψε το έργο με στίχους του Λι Άνταμςκαι μουσική του Τσαρλς Στράους. Στην παράσταση πρωταγωνίστησε ο Ray Bolger ως καθηγητής νότιας επιστήμης σε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο που χρησιμοποιεί τις αρχές της μηχανικής στην ομάδα ποδοσφαίρου του κολεγίου και η ομάδα αρχίζει να κερδίζει παιχνίδια. Η παράσταση σκηνοθετήθηκε από τον Τζόσουα Λόγκαν, ο οποίος παραποίησε τη δεύτερη πράξη και πρόσθεσε ένα γκέι υπονοούμενο στην πλοκή. Η παράσταση έτρεξε για 80 παραστάσεις και έλαβε δύο υποψηφιότητες για βραβείο Tony.
Η ταινία κινουμένων σχεδίων Μικρού Μήκους The Critic (1963), μια σάτιρα της τέχνης, του εσωτερικού κινηματογράφου, σχεδιάστηκε από τον Μπρουκς και σκηνοθετήθηκε από τον Ernest Pintoff. Ο Μπρουκς παρείχε τρέχοντα σχόλια ως ο μπερδεμένος κινηματογραφιστής που προσπαθούσε να κατανοήσει τα σκοτεινά γραφικά. Η ταινία μικρού μήκους κέρδισε το Όσκαρ Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους.
Με τον συγγραφέα κωμωδίας Buck Henry, ο Μπρουκς δημιούργησε μια κωμική τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο Get Smart για έναν άθλιο κατάσκοπο εμπνευσμένο από τον Τζέιμς Μποντ. Ο Μπρουκς εξηγεί: «Είχα βαρεθεί να βλέπω όλες αυτές τις ωραίες λογικές κωμωδίες καταστάσεων. Ήταν τόσο στρεβλώσεις της ζωής... Ήθελα να κάνω ένα τρελό, εξωπραγματικό κόμικς για κάτι εκτός από μια οικογένεια. Κανείς δεν είχε ξανακάνει εκπομπή για έναν ηλίθιο. Αποφάσισα να είμαι ο πρώτος." Στην επίδειξη πρωταγωνιστεί ο Δον Adams ως Maxwell έξυπνος, πράκτορας 86. Η σειρά διήρκεσε από το 1965 έως το 1970, αν και ο Μπρουκς είχε ελάχιστη συμμετοχή μετά την πρώτη σεζόν. Get Smart βαθμολογήθηκε ιδιαίτερα για το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του και κέρδισε επτά βραβεία Emmy, συμπεριλαμβανομένης της εξαιρετικής σειράς κωμωδίας το 1968 και το 1969.

Για αρκετά χρόνια, ο Μπρουκς είχε  μια παράξενη και αντισυμβατική ιδέα για μια μουσική κωμωδία του Αδόλφου Χίτλερ.  Ο Μπρουκς διερεύνησε την ιδέα ως μυθιστόρημα και έργο πριν γράψει τελικά ένα σενάριο.  Τελικά, ήταν σε θέση να βρεί δύο παραγωγούς για να χρηματοδοτήσει την επίδειξη, Joseph E. Levine και Sidney Glazier, και έκανε την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του, Οι παραγωγοί (1968).
Οι παραγωγοί ήταν τόσο θρασύτατοι στη σάτιρά του που τα μεγάλα στούντιο δεν θα το άγγιζαν, ούτε πολλοί εκθέτες. Ο Μπρουκς βρήκε τελικά έναν ανεξάρτητο διανομέα που την κυκλοφόρησε ως ταινία τέχνης, ένα εξειδικευμένο αξιοθέατο. Στα 41α Βραβεία Όσκαρ,ο Μπρουκς κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για την ταινία έναντι των συναδέλφων σεναριογράφων Stanley Kubrick και John Cassavetes. Οι παραγωγοί έγιναν μια συντριβή υπόγεια χτύπημα, πρώτα στην πανεθνική κύκλωμα κολλεγίων, έπειτα στις αναζωπυρώσεις και στο εγχώριο βίντεο. Ο Μπρουκς αργότερα το μετέτρεψε σε μιούζικαλ,το οποίο έγινε εξαιρετικά επιτυχημένο στο Μπρόντγουεϊ, λαμβάνοντας δώδεκα πρωτοφανή βραβεία Τόνι. Η ταινία θα έκανε πρεμιέρα σε περιορισμένο κοινό στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια στις 22 Νοεμβρίου 1967, πριν επιτύχει ευρεία κυκλοφορία το 1968.
Με τη μέτρια οικονομική επιτυχία της ταινίας Οι παραγωγοί,Glazier χρηματοδότησε την επόμενη ταινία του Μπρουκς, Οι δώδεκα καρέκλες (1970). Βασισμένο χαλαρά στο ρωσικό μυθιστόρημα του Ilf καιτου Petrov του 1928 με το ίδιο όνομα για τον άπληστο υλισμό στη μετα-επαναστατική Ρωσία, οι πρωταγωνιστές της ταινίας Ron Moody, Frank Langellaκαι Dom DeLuise ως τρεις άνδρες που αναζητούν ξεχωριστά μια περιουσία σε διαμάντια κρυμμένα σε ένα σύνολο 12 καρεκλών αντίκες. Ο Μπρουκς κάνει μια εμφάνιση καμηλό ως αλκοολικός πρώην έρφι που "λακτίζει για τους τακτικούς ξυλοδαρμούς του περασμένου έτους". Η ταινία γυρίστηκε στη Γιουγκοσλαβία με προϋπολογισμό 1,5 εκατομμύρια δολάρια. Η ταινία έλαβε κακές κριτικές και δεν ήταν οικονομικά επιτυχής. 

Στη συνέχεια, ο Μπρουκς έγραψε μια διασκευή του "She Stoops to Conquer"του Όλιβερ Γκόλντσμιθ, αλλά δεν μπόρεσε να πουλήσει την ιδέα σε κανένα στούντιο και πίστευε ότι η καριέρα του είχε τελειώσει. Το 1972, ο Μπρουκς γνώρισε τον πράκτορα Ντέιβιντ Μπέγκελμαν, ο οποίος τον βοήθησε να κάνει μια συμφωνία με την Warner Brothers για να προσλάβει τον Μπρουκς (καθώς και τον Ρίτσαρντ Πράιορ, τον Άντριου Μπέργκμαν, τον Νόρμαν Στάινμπεργκ και τον Αλ Ούγκερ) ως γιατρό σεναρίου για ένα μη παραχθέντα σενάρια που ονομάζεται Tex-X. Τελικά, ο Μπρουκς προσλήφθηκε ως σκηνοθέτης για αυτό που έγινε Blazing Saddles (1974), η τρίτη του ταινία.
Οι φλεγόμενες σέλες πρωταγωνίστησαν Cleavon Little, Τζιν Γουάιλντερ, Harvey Korman, Slim Pickens, Μαντλίν Καν, Άλεξ Καρράς, και ο ίδιος ο Μπρουκς, με καμήλες των Ντομ Ντελουάζ και Κόμη Μπάσι. Η ταινία είχε μουσική των Μπρουκς και Τζον Μόρις και είχε μέτριο προϋπολογισμό 2,6 εκατομμύρια δολάρια. Αυτή η ταινία είναι μια σάτιρα στο δυτικό είδος ταινιών και αναφέρεται στις παλαιότερες ταινίες όπως Destry Βόλτες πάλι (1939), Υψηλό μεσημέρι (1952), Μιά φορά επάνω στη Δύση (1968), και Ο θησαυρός της σιέρα Madre (1948), καθώς επίσης και μια σουρεαλιστική σκηνή προς το τέλος της ταινίας που αναφέρεται στα υπερβολικά μιούζικαλ του Busby Berkeley.
Μετά την κυκλοφορία του, το Blazing Saddles ήταν η δεύτερη υψηλότερη αμερικανική ταινία του 1974, κερδίζοντας 119,5 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Παρά τις ανάμεικτες κριτικές, η ταινία είχε επιτυχία με το νεότερο κοινό. Ήταν υποψήφια για τρία βραβεία Όσκαρ: Καλύτερη ηθοποιός σε υποστηρικτικό ρόλο για τη Μαντλίν Καν, καλύτερη μοντάζ ταινιών και καλύτερη μουσική, πρωτότυπο τραγούδι. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Writers Guild of America για την"Καλύτερη Κωμωδία Που Γράφτηκε Απευθείας για την Οθόνη"και το 2006 θεωρήθηκε "πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική" από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και επιλέχθηκε για συντήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου. Ο Μπρουκς έχει πει ότι η ταινία "έχει να κάνει με την αγάπη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Εννοώ όταν αυτός ο μαύρος μπαίνει στην παλιά δυτική πόλη και ακόμα και μια γριά λέει "Πάνω η δική σου, νέγρε!", ξέρεις ότι η καρδιά του είναι ραγισμένη. Έτσι είναι πραγματικά η ιστορία αυτής της καρδιάς που επιδιώχθηκε."
Όταν ο Τζιν Γουάιλντερ αντικατέστησε τον Γκιγκ Γιανγκ ως Waco Kid, το έκανε μόνο αν ο Μπρουκς συμφωνούσε ότι η επόμενη ταινία του θα ήταν μια ιδέα πάνω στην οποία δούλευε ο Γουάιλντερ. μια πλαστογράφηση της παγκόσμιας σειράς ταινιών Frankenstein από αρκετές δεκαετίες νωρίτερα. Μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του Blazing Saddles, ο Γουάιλντερ και ο Μπρουκς άρχισαν να γράφουν το σενάριο για τον Νεαρό Φρανκενστάιν και γύρισαν την ταινία την άνοιξη του 1974. Πρωταγωνίστησαν οι Γουάιλντερ, Μάρτι Φέλντμαν, Πίτερ Μπόιλ, Τέρι Γκαρ, Μαντλίν Καν, Κλόρις Λάχμαν και Κένεθ Μαρς, με τον Τζιν Χάκμαν σε ρόλο καμηλό. Η φωνή του Μπρουκς μπορεί να ακουστεί τρεις φορές, πρώτα ως ο λύκος που ουρλιαχτεί όταν οι χαρακτήρες είναι στο δρόμο για το κάστρο, δεύτερος ως η φωνή του Victor Frankenstein όταν οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν το εργαστήριο, και τρίτος ως ήχος γάτας όταν ο Gene Wilder ρίχνει κατά λάθος ένα βέλος από το παράθυρο σε μια σκηνή με τον Kenneth Mars. Ο συνθέτης John Morris παρείχε και πάλι τη μουσική παρτιτούρα και ο βετεράνος ειδικών εφέ ταινιών universal monsters Kenneth Strickfaden εργάστηκε στην ταινία.
Ο νεαρός Φρανκενστάιν ήταν η τρίτη ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις στην εγχώρια αγορά του 1974, ακριβώς πίσω από τις Φλεγόμενες Σέλες. Κέρδισε 86 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ: Όσκαρ Γραφής Προσαρμοσμένου Σεναρίου και Όσκαρ Καλύτερου Ήχου. Έλαβε μερικές από τις καλύτερες κριτικές για την καριέρα του Μπρουκς και ακόμη και στην κριτικό Pauline Kael άρεσε η ταινία, λέγοντας: "Ο Μπρουκς κάνει ένα άλμα ως σκηνοθέτης επειδή, αν και η κωμωδία δεν χτίζεται, μεταφέρει την ιστορία ... Ο Μπρουκς έχει ακόμη και μια ικανοποιητική εκκαθάριση, γεγονός που το καθιστά σχεδόν τη μοναδική κωμωδία των τελευταίων ετών που δεν καταρρέει." [16]
Το 1975, στο αποκορύφωμα της κινηματογραφικής του καριέρας, ο Μπρουκς δοκίμασε ξανά την τηλεόραση με το When Things'a Rotten, μια παρωδία του Ρομπέν των Δασών που διήρκεσε μόνο 13 επεισόδια. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, ως απάντηση στην επιτυχημένη ταινία Robin Hood: Prince of Thieves του1991, ο Μπρουκς οργάνωσε μια άλλη παρωδία ρομπέν των Δασών με τον Ρομπέν των Δασών: Άνδρες με καλσόν (1993). Η ταινία του Μπρουκς ανέστησε αρκετά κομμάτια διαλόγου από την τηλεοπτική του σειρά, καθώς και από προηγούμενες ταινίες του Μπρουκς.
Ο Μπρουκς ακολούθησε τις δύο επιτυχημένες ταινίες του με μια τολμηρή ιδέα: την πρώτη σιωπηλή κωμωδία μεγάλου μήκους εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Η Σιωπηλή Ταινία (1976) γράφτηκε από τους Μπρουκς και Ρον Κλαρκ,με πρωταγωνιστές τον Μπρουκς στον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Ντομ Ντελουάζ, τον Μάρτι Φέλντμαν, τον Σιντ Καίσαρα, την Μπερναντέτ Πίτερς,και σε ρόλους καμηλό που παίζουν οι ίδιοι: Πολ Νιούμαν, Μπερτ Ρέινολντς, Τζέιμς Κάαν, Λάιζα Μινέλι, Άννα Μπάνκροφτκαι ο μη μιλώντας Μαρσέλ Μαρσό ο οποίος ειρωνικά εκφώνησε τη μοναδική λέξη ηχητικού διαλόγου της ταινίας: "Όχι!" Αν και όχι τόσο επιτυχημένη όσο οι δύο προηγούμενες ταινίες του, το Silent Movie είχε επιτυχία και απέφερε 36 εκατομμύρια δολάρια. Αργότερα εκείνο το έτος, ο Μπρουκς ονομάστηκε νούμερο 5 σε μια λίστα με τα δέκα κορυφαία αστέρια του box office.
Η παρωδία του Μπρουκς για τις ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ στο High Anxiety (1977) γράφτηκε από τους Μπρουκς, Ρον Κλαρκ, Ρούντι Ντε Λούκακαι Μπάρι Λέβινσον. Ήταν η πρώτη ταινία που παρήχθη από τον ίδιο τον Μπρουκς. Πρωταγωνίστησαν οι Μπρουκς, Μάντλιν Καν, Κλόρις Λάχμαν,Χάρβεϊ Κόρμαν, Ρον Κάρεϊ, Χάουαρντ Μόρις και Ντικ Βαν Πάτεν. Η ταινία σατιρίζει τέτοιες ταινίες Hitchcock όπως Vertigo, Spellbound, Psycho, Τα πουλιά, Βόρεια από βορειοδυτικά, Κλήση Μ για φόνο, και υποψίες. Ο Μπρουκς πρωταγωνιστεί ως καθηγητής Richard H. (για τον Harpo) Thorndyke, ένας βραβευμένος με Νόμπελ ψυχολόγος που τυχαίνει επίσης να υποφέρει από "υψηλό άγχος". 

Μέχρι το 1980, ο Gene Siskel και ο Roger Ebert είχαν αναφερθεί στους Mel Brooks και Woody Allen ως "τους δύο πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες κωμωδίας στον κόσμο σήμερα ... Οι δύο πιο αστείοι κινηματογραφιστές της Αμερικής».  Απελευθερωθεί εκείνο το έτος ήταν η δραματική ταινία Ο άνθρωπος ελεφάντων που διευθύνεται κοντά Δαβίδ Lynch και παραχθείς κοντά Brooks. Γνωρίζοντας ότι όποιος βλέπει μια αφίσα που γράφει "Mel Brooks παρουσιάζει τον άνθρωπο ελέφαντα" θα περίμενε μια κωμωδία, δημιούργησε την εταιρεία Brooksfilms. Το Brooksfilms έχει παραγάγει από τότε διάφορες μη κωμωδίες ταινίες, συμπεριλαμβανομένης της Φράνσις (1982), Η μύγα (1986), και 84 Charing Cross Road (1987), με πρωταγωνιστές Anthony Hopkins και Anne Bancroft, μαζί με τις κωμωδίες, συμπεριλαμβανομένου Richard Benjamin «Το αγαπημένο έτος μου (1982), το οποίο βασίστηκε εν μέρει στην πραγματική ζωή Mel Brooks. Ο Μπρουκς επιδίωξε να αγοράσει τα δικαιώματα της 84 Charing Cross Road για τη σύζυγό του, Αν Μπάνκροφτ, για πολλά χρόνια. Παρήγαγε επίσης την κωμωδία Fatso (1980) αυτή Bancroft σκηνοθετημένος.
Το 1981, ο Μπρουκς αστειεύτηκε ότι τα μόνα είδη που δεν είχε πλαστογραφήσει ήταν ιστορικά έπη και βιβλικά θεάματα. Ιστορία του παγκόσμιου μέρους Ι ήταν μια γλώσσα-στο μάγουλο ματιά στον ανθρώπινο πολιτισμό από την αυγή του ανθρώπου στη γαλλική επανάσταση. Η ταινία γράφτηκε, παρήχθη και σκηνοθετήθηκε από τον Μπρουκς με αφήγηση του Όρσον Γουέλς. Αυτή η ταινία ήταν άλλη μια μέτρια οικονομική επιτυχία, κερδίζοντας 31 εκατομμύρια δολάρια. Έλαβε μικτές κριτικές. Η κριτικός Pauline Kael, η οποία για χρόνια ήταν επικριτική με τον Μπρουκς, είπε: «Ή κολλάς να σκέφτεσαι την κακή γεύση ή αφήνεις τον εαυτό σου να γελάει με την αισχρότητα στο χιούμορ καθώς κάνεις τα διεστραμμένες βρώμικα αστεία του Buñuel».
Ο Μπρουκς παρήγαγε και πρωταγωνίστησε σε (αλλά δεν έγραψε ή δεν σκηνοθέτησε) ένα ριμέικ της ταινίας του Ernst Lubitschτου 1942 To Be or Not to Be. Η έκδοση του Μπρουκς το 1983 σκηνοθετήθηκε από τον Άλαν Τζόνσον και πρωταγωνιστούσαν οι Μπρουκς, Αν Μπάνκροφτ, Τσαρλς Ντάρνινγκ, Τιμ Μάθισον, Χοσέ Φέρερκαι Κρίστοφερ Λόιντ. Η ταινία συγκέντρωσε διεθνή δημοσιότητα παρουσιάζοντας ένα αμφιλεγόμενο τραγούδι στο σάουντρακ της –"To Be or Not to Be (The Hitler Rap)-σατιρίζοντας τη γερμανική κοινωνία τη δεκαετία του 1940 με τον Μπρουκς να υποδύεται τον Χίτλερ.
Η δεύτερη ταινία Brooks που σκηνοθετήθηκε στη δεκαετία του '80 ήρθε με τη μορφή Spaceballs (1987), μια παρωδία της επιστημονικής φαντασίας, κυρίως Πόλεμος των άστρων. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν οι Μπιλ Πούλμαν, Τζον Κάντυ, Ρικ Μοράνις, Δάφνη Ζούνιγκα,Ντικ Βαν Πάτεν, Τζόαν Ρίβερς,Ντομ Ντελουάζ και Μπρουκς. Το 1989, ο Μπρουκς (με τον συν-εκτελεστικό παραγωγό Alan Spencer) έκανε άλλη μια προσπάθεια τηλεοπτικής επιτυχίας με την κωμική σειρά The Nutt House, στην οποία συμμετείχαν οι τακτικοί του Μπρουκς Χάρβεϊ Κόρμαν και Κλόρις Λέχμαν και αρχικά μεταδόθηκε στο NBC, αλλά το δίκτυο πρόβαλε μόνο πέντε από τα έντεκα επεισόδια που παρήχθησαν πριν από την ακύρωση της σειράς. Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, ο Μπρουκς σκηνοθέτησε το Life Stinks (1991), τον Ρομπέν των Δασών: Άνδρες με καλσόν (1993) και τον Δράκουλα: Νεκρός και Αγαπώντας τον (1995). Το περιοδικό People πρότεινε, "οποιοσδήποτε έχει διάθεση για ένα εγκάρδιο γέλιο δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερα από τον Ρομπέν των Δασών: Άνδρες με κολάν, το οποίο έδωσε στους οπαδούς μια παρωδία του Ρομπέντων Δασών , ειδικά του Ρομπέν των Δασών: Πρίγκιπας των Κλεφτών."  Όπως και οι άλλες ταινίες του Μπρουκς, είναι γεμάτο με one-liners και ακόμη και το περιστασιακό σπάσιμο του τέταρτου τοίχου. Ρομπέν των Δασών: Οι άνδρες με κολάν ήταν η δεύτερη φορά που ο Μπρουκς εξερευνούσε τη ζωή του Ρομπέν των Δασών, η πρώτη, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, που ήταν με την τηλεοπτική εκπομπή του 1975, When Things Was Rotten. Το Life Stinks ήταν μια οικονομική και κρίσιμη αποτυχία, αλλά είναι αξιοσημείωτη ως η μόνη ταινία που σκηνοθέτησε ο Μπρουκς που δεν είναι ούτε παρωδία ούτε ταινία για άλλες ταινίες ή θέατρο. (Οι Δώδεκα Καρέκλες ήταν στην πραγματικότητα μια παρωδία του αρχικού μυθιστορήματος.)

Η μουσική προσαρμογή του Μπρουκς στην ταινία του Οι παραγωγοί στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ έσπασε το ρεκόρ βραβείου Tony με 12 νίκες, ένα ρεκόρ που είχε προηγουμένως κρατηθεί για 37 χρόνια από το Hello, Dolly! στις 10 νίκες. Αυτή η επιτυχία οδήγησε σε μια μεγάλη έκδοση της προσαρμογής/remake Broadway με τους ηθοποιούς Matthew Broderick, Nathan Lane, Gary Beach,και Roger Bart που επαναλαμβάνουν τους ρόλους σκηνής τους, εκτός από τα νέα μέλη καστ Uma Thurman και Will Ferrell το 2005. Στις αρχές Απριλίου του 2006, ο Μπρουκς άρχισε να συνθέτει τη παρτιτούρα σε μια μουσική διασκευή του Μπρόντγουεϊ του Νεαρού Φρανκενστάιν, η οποία λέει ότι είναι "ίσως η καλύτερη ταινία που έχει κάνει ποτέ". Η παγκόσμια πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Paramount του Σιάτλ, μεταξύ 7 Αυγούστου 2007 και 1 Σεπτεμβρίου 2007, μετά την οποία άνοιξε στο Μπρόντγουεϊ στο πρώην Λυρικό Θέατρο (τότε Θέατρο Χίλτον), στη Νέα Υόρκη, στις 11 Οκτωβρίου 2007. Κέρδισε μικτές κριτικές από τους κριτικούς. Στη δεκαετία του 2000, ο Μπρουκς εργάστηκε σε μια συνέχεια σειράς κινουμένων σχεδίων στο Spaceballs που ονομάζεται Spaceballs: The Animated Series, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 21 Σεπτεμβρίου 2008, στην τηλεόραση G4. Ο Μπρουκς έχει επίσης προμηθεύσει φωνητικούς ρόλους για κινούμενα σχέδια. Εξέφρασε bigweld, ο κύριος εφευρέτης, στην ταινία κινουμένων σχεδίων Ρομπότ (2005), και στην πιό πρόσφατη ταινία κινουμένων σχεδίων κ. Peabody & Sherman (2014) είχε μια εμφάνιση cameo ως Άλμπερτ Αϊνστάιν. Επέστρεψε, για να εκφωνήσει τον πατέρα του Δράκουλα, Βλαντ, στο Ξενοδοχείο Τρανσυλβανία 2 (2015)[45] και ξενοδοχείο Τρανσυλβανία 3: Καλοκαιρινές διακοπές (2018).
Ο Μπρουκς αστειεύτηκε για την ιδέα μιας μουσικής προσαρμογής του Blazing Saddles στον τελικό αριθμό στο Young Frankenstein, στο οποίο η πλήρης εταιρεία τραγουδάει, "του χρόνου, φλεγόμενες σέλες!" Το 2010, ο Mel Brooks το επιβεβαίωσε αυτό, λέγοντας ότι το μιούζικαλ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέσα σε ένα χρόνο. Δεν έχει ανακοινωθεί δημιουργική ομάδα ή σχέδιο.
Στις 18 Οκτωβρίου 2021, ανακοινώθηκε ότι ο Mel Brooks θα έγραφε και θα παρήγαγε την Ιστορία του Β ' Παγκοσμίου Μέρους, μια τηλεοπτική σειρά παρακολούθησης της ταινίας του 1981. Το 2021, σε ηλικία 95 ετών, ο Μπρουκς δημοσίευσε απομνημονεύματα με τίτλο Όλα για μένα!. 

Ο Μπρουκς ήταν παντρεμένος με τη Φλόρενς Μπάουμ, χορεύτρια του Μπρόντγουεϊ, από το 1953 έως το 1962, με τον γάμο τους να καταλήγει σε διαζύγιο. Είχαν τρία παιδιά: τη Στέφανι, τον Νίκι και τον Έντι.  Ο Μπρουκς παντρεύτηκε την ηθοποιό σκηνής, κινηματογράφου και τηλεόρασης Anne Bancroft το 1964, και παρέμειναν μαζί μέχρι το θάνατό της το 2005.  Συναντήθηκαν σε μια πρόβα για Perry Como Variety παρουσιάζει το 1961, και παντρεύτηκαν τρία έτη αργότερα επάνω 5 Αυγούστου, 1964, στο γραφείο γάμου του Μανχάταν. 

Ο γιος τους, Max Brooks,γεννήθηκε το 1972, και ο εγγονός τους, Henry Michael Brooks, γεννήθηκε το 2005.
Το 2010, ο Μπρουκς πιστώθηκε στον Μπάνκροφτ ότι ήταν «η κινητήρια δύναμη» πίσω από τη συμμετοχή του στην ανάπτυξη των Παραγωγών και του Νεαρού Φρανκενστάιν για το μουσικό θέατρο, λέγοντας για μια πρώιμη συνάντηση μαζί της: «Από εκείνη την ημέρα, μέχρι το θάνατό της ... ήμασταν κολλημένοι μαζί."
Όσον αφορά τη θρησκεία, ο Μπρουκς δήλωσε:
"Είμαι μάλλον κοσμικός. Βασικά είμαι Εβραίος. Αλλά νομίζω ότι είμαι Εβραίος, όχι εξαιτίας της εβραϊκής θρησκείας. Νομίζω ότι είναι η σχέση με τους ανθρώπους και η υπερηφάνεια που έχω. Η φυλή επιβίωσε από τόσες ατυχίες και ήταν τόσο γενναία και συνεισέφερε τόση γνώση στον κόσμο και έδειξε θάρρος.»
Στον εβραϊκό κινηματογράφο, ο Μπρουκς είπε:
"Μπορούν να είναι οτιδήποτε και οπουδήποτε... αν υπάρχει φυλετικό πράγμα, όπως, το συναίσθημα "παρακαλώ Θεέ μου, προστάτεψέ μας" ... δεν ξέρουμε πού και πώς θα βγει. Avatar ήταν μια εβραϊκή ταινία ... αυτοί οι άνθρωποι τρέχουν, κυνηγούν και τους καταδιώκουν."
Ο Μπρουκς υποστήριξε τον Τζο Μπάιντεν στις προεδρικές εκλογές του 2020, στην πρώτη δημόσια υποστήριξή του σε πολιτικό υποψήφιο.

 Ο Μπρουκς είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που έχουν λάβει Όσκαρ, Έμμυ, Τόνικαι Γκράμι. Του απονεμήθηκε το πρώτο grammy του για το καλύτερο προφορικό λεύκωμα κωμωδίας το 1999 για την καταγραφή του 2000 παλαιός άνθρωπος στο έτος 2000 με Carl Reiner. Τα άλλα δύο Grammys του ήρθαν το 2002 για το καλύτερο μουσικό λεύκωμα επίδειξης για το λεύκωμα cast Των παραγωγών και για το καλύτερο μακρύ μουσικό βίντεο μορφής για το DVD «Καταγραφή των παραγωγών – ένα μουσικό romp με Mel Brooks». Κέρδισε το πρώτο από τα τέσσερα βραβεία Emmy το 1967 για το εξαιρετικό επίτευγμα γραφής στο Variety για ένα Σιντ Καίσαρα ειδικό και πήγε για να κερδίσει τρία διαδοχικά Emmys το 1997, το 1998, και το 1999 για τον εξαιρετικό φιλοξενούμενο δράστη σε μια σειρά κωμωδίας για το ρόλο του θείου Phil στο mad about you. Ο Μπρουκς κέρδισε το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου (Όσκαρ) το 1968 για τους Παραγωγούς. Κέρδισε τα τρία βραβεία Tony του το 2001 για τη δουλειά του στο μιούζικαλ, Οι παραγωγοί για το καλύτερο μιούζικαλ, την καλύτερη αρχική μουσική παρτιτούρα και το καλύτερο βιβλίο ενός μιούζικαλ.
Ο Μπρουκς κέρδισε βραβείο Χιούγκο και βραβείο Νεφελώματος για τον νεαρό Φρανκενστάιν. Σε μια δημοσκόπηση του 2005 από το κανάλι 4 για να βρεί Κωμικός κωμικός, ψηφίστηκε No. 50 από τις κορυφαίες 50 πράξεις κωμωδίας πάντα από τους συναδέλφους κωμικούς και τους εσωτερικούς κωμικούς κωμωδίας.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI) απαριθμεί τρεις από τις ταινίες του Μπρουκς στα 100 χρόνια του AFI του... 100 Λίστα γέλιων: Φλεγόμενες σέλες (#6), Οι παραγωγοί (#11), και Νέος Φρανκενστάιν (#13).
Στις 5 Δεκεμβρίου, 2009, ο Brooks ήταν ένας από τους πέντε αποδέκτες του 2009 Kennedy Κέντρο τιμές στο Κέντρο John F. Kennedy για τις παραστατικές τέχνες στην Ουάσιγκτον, DC.  Εισήχθη στο περίπατο hollywood της φήμης επάνω 23 Απριλίου, 2010, με έναν αστέρα ταινιών που βρίσκεται στη λεωφόρο 6712 Hollywood. Αμερικανικό Masters παρήγαγε μια βιογραφία στο Brooks που έκανε πρεμιέρα 20 Μαΐου 2013, στο PBS.  Το AFI απένειμε στον Μπρουκς το υψηλότερο αφιέρωμα, το Βραβείο Επιτεύγματος Ζωής AFI,τον Ιούνιο του 2013. [67] Το 2014 ο Μπρουκς τιμήθηκε σε μια τελετή αποτυπώματος χεριών και αποτυπώματος στο Κινεζικό Θέατρο TCL. Τα συγκεκριμένα αποτυπώματά του περιλαμβάνουν ένα αριστερό χέρι με έξι δάχτυλα καθώς φορούσε προσθετικό δάχτυλο όταν έφτιαχνε τα αποτυπώματά του.  Στις 20 Μαρτίου 2015, ο Μπρουκς τιμήθηκε με υποτροφία του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. 

Πηγή: Mel Brooks - Wikipedia 

Φιλμογραφία 

Σκηνοθεσία

Ηθοποιός

Συγγραφέας-Σεναριογράφος

Πηγή: Mel Brooks - IMDb 

#Facts: Όσα θα ήθελες να γνώριζες για τον Μελ Μπρουκς

της Ειρήνη Δρίβα,  Ιούν 28, 2019

Κρύβεται πίσω από κάθε φάρσα και αστείο που συμβαίνει στο Χόλιγουντ. Αμερικανός, Γερμανοεβραίος σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος, παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών. Στην αρχή αρκετοί αμφισβήτησαν το ταλέντο του και κυρίως τις προθέσεις του. Πλέον είναι από τους πιο πολυβραβευμένους ανθρώπους της έβδομης τέχνης.Ο λόγος για τον Μελ Μπρουκς!
Γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1926 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.Το πραγματικό του όνομα είναι Μέλβιν Καμίνσκι.Η οικογένεια του ήταν Γερμανοί μετανάστες Εβραϊκής καταγωγής.Έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 2 ετών. Από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια, χρειάστηκε να δουλεύει από πολύ μικρός για να βοηθάει την οικογένεια του.Εργάζεται ως ντράμερ και παράλληλα γράφει αστεία σκετσάκια για τον κωμικό Sid Caesar.Επίσης συμμετέχει σε ερασιτεχνικά σχήματα Stand up comedy.Στρατολογείται στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων. Προάγεται σε δεκανέα του Αμερικανικού στρατού την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.Επηρεασμένος από τους Φρέντ Αστέρ, Τζακ Μπένυ και Μπομπ Χόουπ.Παντρεμένος με την ηθοποιό Αν Μπάνκροφτ από το 1969 ως και τον θάνατο της, το 2005. Ο ίδιος μιλάει πάντα με μεγάλη τρυφερότητα για την σύντροφό του.

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία έρχεται το 1967 με την σατιρική κωμωδία για τον Χίτλερ και την Εύα Μπράουν Αυτοί οι τρελοί παραγωγοί. Στην αρχή οι περισσότερες εταιρείες παραγωγής αρνούνται να το κυκλοφορήσουν και ο σκηνοθέτης βρίσκει μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία διανομής. Το αποτέλεσμα ήταν μια από τις καλύτερες κωμωδίες του κινηματογράφου. Ο Μελ Μπρουκς κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου και ο εξαντλητικά αστείος Τζιν Γουάιλντερ, στο ρόλο του λογιστή, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.Το 1974 υπήρξε μια δίπλα χρυσή χρόνια για τον μεγάλο κωμικό σκηνοθέτη. Γυρίζει το γουέστερν Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες και το Φρανκενστάιν Τζούνιορ. Και τα δύο γίνονται τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες.
Ακολουθεί η προσπάθεια του να αναβιώσει τον βωβό κινηματογράφο και να φτιάξει την πρώτη μη ομιλούσα κωμική ταινία. Είχε περάσει μίσος περίπου αιώνας από τον ερχομό του ακουστικού σινεμά. Πολλοί θεώρησαν παράτολμο το εγχείρημα. Στην ταινία με τον τίτλο Silent Movie υπήρχαν αναφορές σε Τσάπλιν και Κίτον. Ονόματα όπως οι Πολ Νιούμαν και Λάιζα Μινέλι πρωταγωνιστούν και η ταινία τελικά καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις.Το φαινόμενο Ο Πόλεμος των άστρων, δεν γλιτώνει από την αστεία του διάθεση και γυρίζει την παρωδία Μπαλάκια τρίτου τύπου (οι ελληνικές αποδόσεις των ταινιών είχαν την τιμητική τους). Στα καυστικά σχόλια του Τύπου για τις επιλογές του, η απάντηση ήταν “Συνδυάζω το κακό γούστο με την ευφυΐα”.

Το 1995 σκηνοθετεί το Δράκουλας νεκρός και μ’ αρέσει. Η ταινία παραμένει στο Νο1 στο box office για αρκετές εβδομάδες.Αποφασίζει να κάνει την δική του εταιρεία παραγωγής και ιδρύει την Brooks Films. Οι επιλογές των ταινιών είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες που ο κόσμος των είχε συνηθίσει. Ενδεικτικά αναφέρουμε Ο Άνθρωπος Ελέφαντας του Ντέιβιντ Λιντς (1980), η Μύγα του Κρόνενμπεργκ (1986).Ο γιος του Μαξ είναι ο συγγραφέας των βιβλίων επιβίωσης The Zombie Survival Guide και του World War Z, πριν γίνει ταινία.Έχει βραβευτεί με 2 Grammy, Emmy, και βραβεύτηκε με Bafta για την συνολική του προσφορά στην τέχνη. 

Ο γελαστός σκηνοθέτης με το πηγαίο χιούμορ και την ακούραστη διάθεση έθεσε τις βάσεις για ένα νέο είδος ταινιών. Αποτελεί μια κατηγορία από μόνος του. Πολλοί νεότεροι σκηνοθέτες έχουν βασιστεί στις μεθόδους του και πολλές ταινίες έχουν αναφορές στο έργο του κωμικού δημιουργού.
Χρόνια πολλά, κύριε Μπρουκς!

Πηγή: #Facts: Όσα θα ήθελες να γνώριζες για τον Μελ Μπρουκς | Tetragwno.gr 

Mel Brooks and Gene Wilder