Μπράιαν Φορμπς (1926-2013) Bryan Forbes

Ο Bryan Forbes γεννήθηκε ο John Theobald Clarke , 22 Ιουλίου 1926 - 8 Μαΐου 2013) ήταν ένας Άγγλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός ταινιών, ηθοποιός και μυθιστοριογράφος, που περιγράφεται ως "αναγεννησιακός άνθρωπος" και "μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της βρετανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας".

Ο Φορμπς γεννήθηκε στον Τζον Τόμπαλντ Κλάρκ στις 22 Ιουλίου 1926 στο Νοσοκομείο Queen Mary, Stratford , West Ham , Essex. Ο πατέρας του ήταν πωλητής και μεγάλωσε στο 43 Cranmer Road, Forest Gate , όπου παρακολούθησε το Γυμνάσιο West Ham και το Horncastle Grammar School μετά την απομάκρυνσή του κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο Porthleven στην Κορνουάλη στον εκπρόσωπο Canon Edward Thornton Gotto και του γυναίκα.

Ένας φίλος στο West Ham ήταν καλλιτέχνης Albert Herbert . Ο Lionel Gamlin του BBC τον ανέλαβε ως οικοδεσπότη του Η Junior Brains Trust , και εφευρέθηκε το ψευδώνυμο του Clarke για τον Bryan Forbes.

Ο Forbes εκπαιδεύτηκε ως ηθοποιός στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης από την ηλικία των 17 ετών, αλλά ολοκλήρωσε μόνο τρεις χρονιές. Ολοκλήρωσε τέσσερα χρόνια στρατιωτικής θητείας στη μονάδα ψυχαγωγίας του σώματος πληροφοριών και των συνδυασμένων δυνάμεων, κατά τη διάρκεια της οποίας άρχισε να γράφει διηγήματα. Αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία το 1948, ακολουθώντας τους κανόνες της British Equity , υποχρεώθηκε να αλλάξει το όνομά του για να αποφύγει τη σύγχυση με τον ηθοποιό John Clark .

Ο Forbes άρχισε να εργάζεται, εμφανιζόμενος στη σκηνή και έπαιζε πολυάριθμους υποστηρικτικούς ρόλους σε βρετανικές ταινίες, συγκεκριμένα στο An Inspector Calls (1954) καιΗ ιστορία του Colditz (1955).
Δημοσίευσε μια συλλογή διηγήσεων στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η οποία προκάλεσε τον παραγωγό "Cubby" Broccoli να του προσφέρει το έργο σεναριογράφησης στο The Black Knight (1954). Έλαβε την πρώτη του ανάθεση για την ταινία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου The Cockleshell Heroes (1955), ενώ άλλες πρώιμες σενάρια περιλαμβάνουν το I Was Monty's Double (1958), και το The League of Gentlemen (1959) , η ανακάλυψή του. Σε σκηνοθεσία Basil Dearden , ο Forbes πρωταγωνίστησε επίσης. Η ταινία αφηγείται μια ληστεία στην τράπεζα που πραγματοποιήθηκε από πρώην αξιωματικούς του στρατού και απέκτησε κριτική επιτυχία, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης υποψηφιότητάς του για το BAFTA .

Το 1959, δημιούργησε μια εταιρεία παραγωγής, την Beaver Films, με τον συχνό συνεργάτη του Richard Attenborough . Η Beaver Films έκανε το The Angry Silence (1960), ένα αμφιλεγόμενο σενάριο του Forbes στο οποίο ο Attenborough ανέλαβε τον ηγετικό ρόλο και οι δύο άντρες μοιράστηκαν τις ευθύνες της παραγωγής.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Forbes ήρθε με το Whistle Down the Wind (1961), το οποίο έφτιαξε και πάλι από τον Attenborough, μια κριτική ταινία για τρία βόρεια παιδιά που κρύβουν έναν εγκληματία στον αχυρώνα τους, πιστεύοντας ότι είναι ένας μετενσαρκωμένος Ιησούς Χριστός. Πρωταγωνίστησε ο παιδικός ηθοποιός Hayley Mills και ο Alan Bates , σε έναν από τους πρώτους κινηματογραφικούς ρόλους του. Η ταινία προτάθηκε για τέσσερα βραβεία BAFTA , συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας από οποιαδήποτε Πηγή . Ήταν η βάση για ένα μιούζικαλ του 1996 από τον Andrew Lloyd Webber . Το δωμάτιο σε σχήμα L (1962), η επόμενη ταινία του ως σκηνοθέτης, με τη Leslie Caron στο γυναικείο προβάδισμα, την οδήγησε να πάρει υποψηφιότητα για Όσκαρ και να κερδίσει τα βραβεία BAFTA (Καλύτερη Βρετανική Ηθοποιός) και Golden Globe .

Σχόλια Phil Wickham: «Νιώθω σαν μια νέα ταινία κυμάτων - ένα μεσαίο σημείο μεταξύ της καινοτομίας των Woodfall Films και του κύριου ρεύματος της βρετανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας».
Ο Forbes έγραψε και σκηνοθέτησε τον Séance σε ένα Υγρό Απόγευμα (1964), και την ίδια χρονιά έγραψε την τρίτη οθόνη προσαρμογής του μυθιστορήματος Somerset Maugham Of Human Bondage . Το 1965, πήγε στο Χόλυγουντ για να κάνει τον King Rat , μια επιτυχημένη ιστορία αιχμάλωτου πολέμου. Το ακολούθησε αυτό με το The Wrong Box (1966) και το The Whisperers (1967), το τελευταίο με τον Edith Evans . Μια ταινία καπετάρ , Deadfall (1968), με πρωταγωνιστή τον Michael Caine .

Το 1969, ο Forbes διορίστηκε επικεφαλής παραγωγής και διευθύνων σύμβουλος του κινηματογραφικού στούντιο Associated British (σύντομα θα γίνει EMI Films ). Ο Dennis Barker , στη νεκρολογία του Forbes για το The Guardian , δηλώνει: «Αυτό ισοδυναμούσε ουσιαστικά με μια προσπάθεια αναβίωσης της προβληματικής βρετανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας με την καθιέρωση ενός παραδοσιακού συστήματος στούντιο με μια ολόκληρη σειρά ταινιών στο παιχνίδι».

Υπό την ηγεσία του Forbes, το στούντιο παρήγαγε The Railway Children (1970), The Tales of Beatrix Potter (1971) και The Go-Between (1971), όλα επιτυχημένα. Η θητεία του, ωστόσο, χαρακτηρίστηκε από οικονομικά προβλήματα και αποτυχημένα έργα, και παραιτήθηκε το 1971.
Συμπίπτοντας με τον χρόνο του στο EMI Films, επανέλαβε τη σκηνοθετική δουλειά με το The Raging Moon (1971), με πρωταγωνιστή τη σύζυγό του, Nanette Newman και Malcolm McDowell .

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Φορμπς χωρίζει τις δραστηριότητες του μεταξύ κινηματογράφου, τηλεόρασης, θεάτρου και γραφής. Το 1972 ξεκίνησε τη δουλειά του στο ντοκιμαντέρ Elton John και Bernie Taupin Say Goodbye Norma Jean and Other Things (1973), που χρονολογεί τη ζωή των νέων Elton John και Bernie Taupin .

Λαμβάνοντας ένα ολόκληρο χρόνο για να ολοκληρωθεί, το έργο έδωσε μια πίσω από-ο-σκηνές ματιά στο γράψιμο και την καταγραφή των Αντίο Yellow Brick Road . Εκτός από τα βίντεο της συναυλίας του John Hollywood 1973 Bowl , η ταινία περιλάμβανε συνεντεύξεις με τους John, Taupin και μέλη της μπάντας, συμπεριλαμβανομένων των Nigel Olsson και Dee Murray, καθώς και η μητέρα του John, η Sheila, ο επικεφαλής του DJM Dick Dick και ο γιος του James, Stephen. (Μερικά από τα πλάνα της συναυλίας εγκρίθηκαν αργότερα για το ντοκιμαντέρ Goodbye Yellow Brick Road της σειράς Eagle Vision Classic Albums .) Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Forbes σχημάτισε στενή φιλία με τον John και τον Taupin, γεγονός που οδήγησε σε άλλες συνεργασίες μαζί τους, συμπεριλαμβανομένης της φωτογραφίας στο Don ' t Shoot Me I'm Only the Piano Player και Goodbye Yellow Brick Road μανίκια άλμπουμ. Η ITV δημοσίευσε το ντοκιμαντέρ στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 4 Δεκεμβρίου 1973 και αργότερα εκδόθηκε σύντομα στο VHS . Εμφανίστηκε στις ΗΠΑ στο ABC .
Forbes επέστρεψε στο Χόλιγουντ για να κατευθύνουν Οι Γυναίκες του Στέπφορντ (1975), με βάση την Ira Levin «s μυθιστόρημα του ίδιου ονόματος . Το κλασικό τρόμου, που χαρακτήρισε τον Newman, επρόκειτο να γίνει η πιο γνωστή ταινία του Forbes, εν μέρει λόγω των διαμαρτυριών εναντίον της.

Οι επόμενες ταινίες του ως σκηνοθέτης ήταν λιγότερο επιτυχημένες: The Slipper and the Rose (1976), με τον David Frost ως εκτελεστικό παραγωγό. International Velvet (1978), που προορίζεται ως συνέχεια του National Velvet (1944), με τον Newman στον ίδιο ρόλο με την Elizabeth Taylor στην προηγούμενη ταινία. Καλύτερα αργά από ποτέ (1983) και το γυμνό πρόσωπο (1984). Η τελευταία του ταινία ως σεναριογράφος ήταν ο Τσάπλιν το 1992.
Υπηρέτησε ως πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου Νεολαίας , Συγγραφέας Συγγραφέων της Μεγάλης Βρετανίας και της Εταιρείας Beatrix Potter .
Για λίγο καιρό ο Forbes κατείχε ένα βιβλιοπωλείο στο Virginia Water , Surrey.

Ο Φορμπς έγραψε δύο τόμους αυτοβιογραφίας και πολλά επιτυχημένα μυθιστορήματα, το τελευταίο από τα οποία, η ιστορία του Στρατιώτη , δημοσιεύθηκε το 2012. Ήταν τακτικός συντάκτης στο περιοδικό The Spectator .

Το σενάριο του Forbes του 1960, The Angry Silence , κέρδισε ένα βραβείο BAFTA και υποψήφια για Όσκαρ. Μόνο το Two Can Play κέρδισε το Καλύτερο Βρετανικό Κωμικό Σενάριο του Συγγραφέα Συγγραφέων της Μεγάλης Βρετανίας το 1962. Ο Séance on a Wet Afternoon κέρδισε το βραβείο Edgar του 1965 από τους Mystery Writers of America for Best Foreign Film και το 1964 Best British Δραματικό σενάριο του Συγγραφέα Συγγραφέων της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Hopscotch κέρδισε την καλύτερη κωμωδία που προσαρμόστηκε από άλλο μέσο της συντεχνίας συγγραφέων της Αμερικής το 1980.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Forbes, Whistle Down the Wind , προτάθηκε για πολλά βραβεία BAFTA, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας από οποιαδήποτε Πηγή και της Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας το 1962. Τέσσερις από τις άλλες ταινίες του ήταν επίσης υποψήφιες για βραβεία BAFTA: The League of Κύριοι (1959), Only Two Can Play (1962), Séance on a Wet Afternoon (1964) και King Rat (1965).
Το 2004, ο Φορμπς έγινε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τις υπηρεσίες του στις τέχνες. Το 2006, έλαβε το βραβείο Dilys Powell για εξαιρετική συνεισφορά στον κινηματογράφο του London Film Critics 'Circle Awards . Τον Μάιο του 2007, ήταν ο αποδέκτης του αφιερώματος της BAFTA, γιορτάζοντας το «εξαιρετικό του επίτευγμα στη δημιουργία ταινιών».

Το 1951 παντρεύτηκε την ιρλανδική ηθοποιό Constance Smith , και το ζευγάρι ταξίδεψε στο Χόλιγουντ στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Ο Φορμπς σύντομα επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτός και η Σμιθ χώρισαν το 1955. Ο Forbes πήγε να παντρευτεί την ηθοποιό Nanette Newman τον ίδιο χρόνο. Πίστευε ευρέως ότι ο Ρότζερ Μουρ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του , αλλά ο Νιούμαν το αρνήθηκε στο Σόου του Άλαν Τίτσμαρς το 2011. Το ζευγάρι είχε δύο κόρες: τη δημοσιογράφο Σάρα Στάντινγκ , που είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Τζον Στάντιγκ και τηλεοπτικός παρουσιαστής Emma Forbes.
Το Forbes διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας το 1975, ενώ εργαζόταν στο The Slipper and the Rose . παρέμεινε σε ύφεση την οποία αποδίδει στη μείωση της γλουτένης και τη λήψη βιταμινών και λαδιού του primrose, μαζί με τη φροντίδα του Newman. Ωστόσο, αποκάλυψε σε μια συνέντευξη του 2012 ότι ήταν λανθασμένη διάγνωση. Συνέχισε την καριέρα του ως σκηνοθέτης, σκηνοθέτης και σεναριογράφος στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και εξακολουθούσε να εκδίδει μυθιστορήματα τη δεκαετία του 2010.
Ο Φορμπς πέθανε στο σπίτι του στο Virginia Water , Surrey, στις 8 Μαΐου 2013 σε ηλικία 86 ετών, μετά από μακρά ασθένεια. Ο Νιούμαν-Φορμπς επιβιώνει.
Ο δημοσιογράφος και πρώην συντάκτης θεατών , ο Matthew D'Ancona , φίλος της οικογένειας του Forbes, δήλωσε: συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής. Είναι απλά αναντικατάστατος και είναι απολύτως ικανό να πέθανε περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του. " Ο κριτικός του κινηματογράφου Mark Kermode έγραψε: "Κάποτε είχε την ευχαρίστηση των θαυμαστών να πει στον Bryan Forbes πόσο μου άρεσε το Stepford Wives . Ήταν γοητευτικός και με αυτοπεποίθηση. Μια μεγάλη απώλεια."

Φιλμογραφία

Ηθοποιός